Komentarze do Brazowego Uroczyska

[Agduś]

http://www.naszemiasta.pl/Nowe-Worowo

Rozumiem, że to jest nad tym jeziorkiem bliżej Nowego Worowa... No to połączenie z Drawskim jest, ale szlaku kajakowego może nie być. Nie mogę znaleźć nazwy tego jeziorka. Potem poszukamy na mapach Andrzeja.

[Gwoździk]

To jest Nowe Worowo.l

 

...a to wiem ... przecież to te samo miejsce, które miałem przy okazji obejrzeć na przełomie listopada i grudnia ....ale jechałem 70 km niżej na południe

 

... to jest do sprzedaży od wielu miesięcy .... Braza negocjuj !!!

[Agduś]

http://www.tordis-horses.com/dif/2008festyn/index.htm

http://www.tigra.whshost.com/tordis08.html

http://www.tordis-horses.com/Pl_Witamy_w_TORDIS.html

 

To konkurencja...

[Agduś]

A tu jeszcze coś innego w okolicy, bezpośrednio nad Jeziorem Drawskim:

http://www.hogo.pl/dom/sprzeda%C5%BC/Nowe%20Worowo

[Agduś]

A oglądałaś Męcidół i Głodową?

 

Podeślij mi link do tego drogiego kole Malborka. Wysyłałam Ci hurtem, a sobie nie zostawiłam... Inne z tamtej paczki Cię nie zainteresowały? Sama nie pamiętam, co tam jeszcze było.

[Gwoździk]

Braza - OVER

[wu]

Brazulka gdzie się chowasz dreczą Cię te paskudne ludzie co

[braza]

Ludzieeee, tutaj się pracuje!!!!!!

 

Dobra, pracowało ... chwilę musiałam komarka przyciąć, ciśnienie takie, że chwilami wiem, jak po śmierci będę się czuła

 

Powiem tak: jesteśmy zdecydowani to kupić!!!! Rozmawialiśmy z właścicielem, jest skłonny do negocjacji!! Trochę to potrwa, i On i my potrzebujemy czasu.

 

Agduś, jesteś nieoceniona!!!!! Z tamtym damy sobie spokój, aczkolwiek z ciężkim sercem - nie stać nas to, bank nie da nam tyle kasy!!!! Ale linka mogę podesłać!

[wu]

Brazula no życie nabiera kolorów ja trzymam bardzo mocno kciuki żebyście się dogadali i żebyś wreszcie mogła ze łzami szczęścia w oczach powiedzieć znalazłam swoje miejsce na ziemi

[jamles]

Ludzieeee, tutaj się pracuje!!!!!!

w wolno sobota ....... to ino na grubie

[Spartankaa]

Ale ten swiat jest maly. Wyobrazcie sobie, ze my mamy dzialke kawaleczek od tego miejsca, nad jeziorem Siecino.

 

Pieknie tam Braza!

[braza]

Ludzieeee, tutaj się pracuje!!!!!!

w wolno sobota ....... to ino na grubie

 

Ano nie ino na grubie ... u mnie tyż

 

Gdzie Ty szwyndosz

[braza]

Spartanko, mam nadzieję, że będę mogła niedługo powiedzieć: "Cześć sąsiadko"

[Nefer]

Brazunia,

 

Pośpiech jest wskazany przy łapaniu pcheł i jedzeniu ze współnej michy.

Emocje - stop. Teraz negocjacje.

 

A pięknie jest, oj pięknie

[braza]

No też i się nie spieszymy! Najpierw banki, niech dają kasę, ponoć ją mają a my nie, i negocjacje z Panem ... w razie "W" lezę do Ciebie na przeszkolenie w tym zakresie

 

Na żywo jest jeszcze piękniej, chociaż to środek zimy!!!! Eeeehhhhh .....

[Nefer]

I tak jest pięknie Będzie dobrze

[wu]

Brazula będzie dobrze tylko spokojnie facetowi że i owszem że ładne ale to trzeba zrobić tamto kupić no tu by się przydało cos opuścić oczywiście delikatnie coby się nie znerwił ale poradzisz sobie

[Nefer]

nieco teorii:

 

Negocjacje – pojęcie, style, techniki

 

NEGOCJACJE (negotiations) - nardziej specjalistyczna definicja określa negocjacje jako dwustronny proces komunikowania się, którego głównym założeniem jest dążenie do osiągnięcia porozumienia.

 

 

Negocjacji nie należy traktować ani jako formy współpracy, ani tym bardziej jako bezpośredniego starcia. Uważane są one za połączenie kooperacji, czyli nastawienia na współdziałanie z asertywnością, która najogólniej rozumiana jest jako umiejętność stanowczego mówienia "nie". Do każdych negocjacji należy się wcześniej odpowiednio przygotować. W tym celu powinno się przede wszystkim zebrać i przeanalizować wszystkie cele, jakie mają być wynikiem tych negocjacji.

 

R E K L A M A czytaj dalej ↓

 

W przypadku negocjacji, dla ich powodzenia zwykle najważniejsze znaczenie ma czynnik psychologiczny, jak również charakter i osobowość poszczególnych osób prowadzących negocjacje. Istotną rolę odgrywa tu zatem m.in. ubiór, sposób wysławiania się, a także kultura osobista negocjatorów.

 

Podstawowy podział negocjacji obejmuje:

 

Negocjacje twarde - charakteryzują się stawianiem drugiej stronie zdecydowanych i konkretnych wymagań; partner w negocjacjach twardych traktowany jest jako przeciwnik. Specyficzne dla tego rodzaju negocjacji jest wywieranie presji na kontrnegocjatorze oraz zdecydowane unikanie wszelkich kompromisów;

Negocjacje miękkie - charakteryzują się częstym stosowaniem uników i znaczną uległością przynajmniej jednego negocjatora. Specyficzne jest dla nich poszukiwanie polubownego rozwiązania, nawet za cenę ewentualnych strat

własnych i nie osiągnięcia zamierzonego celu.

 

Skuteczny negocjator powinien być osobą wszechstronnie wykształconą, posiadającą bardzo dobre rozeznanie w aktualnej sytuacji polityczno-gospodarczej na świecie,

 

a przynajmniej we własnym kraju. Ponadto, powinien on posiadać wysoki poziom zdolności dyplomatycznych oraz umieć współpracować z innymi osobami.

 

Dla prawidłowego i skutecznego przebiegu negocjacji, niezbędne jest spełnienie określonych przesłanek:

 

interesy poszczególnych stron negocjacji powinny być w części wspólne, a w części sprzeczne - wynikające z indywidualnych założeń;

negocjacje muszą być traktowane jako wyjątkowo złożony proces komunikacji interpersonalnej;

negocjacje powinny wynikać ze sprzeczności interesów, która daje się poznać dzięki zajmowanemu stanowisku.

 

STYLE NEGOCJACJI:

 

Style negocjowania mogą być także nazywane metodami, sposobami, rodzajami, taktyką oraz strategią. Do głównych czynników mających największy wpływ na wybór stylu prowadzonych negocjacji należą:

 

określone predyspozycje osobowościowe;

świadomość w dokonywaniu wyboru.

Wybrany styl negocjowania wyznacza pewne określone kierunki w dążeniu do realizacji własnych celów i zamierzeń, jak również może przyczynić się do chęci zachowania poprawności we wzajemnych stosunkach i poszukiwania w tym celu satysfakcjonującego obydwie strony kompromisu.

 

 

Można wyróżnić pięć podstawowych stylów prowadzenia negocjacji:

 

kompromis,

dominacja,

dostosowanie się,

unikanie,

negocjacje integratywne.

 

KOMPROMIS - jest to styl charakteryzujący się specyficznym podejściem, zgodnie z którym w procesie negocjacyjnym każda ze stron osiąga pewne korzyści, ale też notuje na swoim koncie określone straty. Osiągnięte przez strony negocjacji wzajemne porozumienie nie zaspokaja w pełni oczekiwań i potrzeb żadnego z negocjatorów, a jedynie zapewnia podtrzymanie poprawnych relacji.

 

 

DOMINACJA - jest to styl prowadzenia negocjacji polegający na usiłowaniu zrealizowania osobistych celów i zamierzeń w sposób wykluczający lub ograniczający możliwość zaspokojenia jakichkolwiek potrzeb strony przeciwnej. Styl ten jest wykorzystywane głównie przez osoby silne psychicznie i lubiące rywalizację, które przejawiają skłonności przywódcze i pewnie dążą do uzyskania władzy. Dominacja zaliczana jest do negocjacji twardych. Charakteryzują ją takie cechy, jak:

 

głównym celem jest wygrana;

strony negocjacji są dla względem siebie przeciwnikami;

duża podejrzliwość negocjatorów i brak zaufania z ich strony;

posługiwanie się groźbami;

dążenie do wygrania walki woli;

stanowcze obstawanie przy własnym stanowisku;

wymaganie ustępstw w celu dalszego prowadzenia negocjacji;

bycie stanowczym i nieustępliwym wobec drugiej strony;

zdecydowana obrona własnego punktu widzenia;

częste wywieranie nacisku;

podawanie błędnych wskazówek odnośnie ewentualnego kompromisu;

dążenie do znalezienia rozwiązania korzystnego tylko dla jednej strony;

osiągnięcie jednostronnych korzyści jako główny sposób na stworzenie możliwości porozumienia.

 

DOSTOSOWANIE SIĘ - jest to styl negocjowania, który polega na świadomym zrezygnowaniu z możliwości zrealizowania osobistych celów i założeń po to, aby swe interesy mogła zaspokoić druga strona. Głównym wyznacznikiem takiego postępowania jest chęć utrzymania poprawnych stosunków i wzajemnych relacji ze stroną przeciwną. Styl ten jest wybierany przede wszystkim przez osoby, które łatwo ulegają wpływom, są ufne

 

i niekonfliktowe. Dostosowanie się zaliczane jest do dominacji miękkiej. Najważniejsze cechy tego stylu to:

 

strony negocjacji są względem siebie przyjaciółmi;

podstawowym założeniem jest osiągnięcie porozumienia;

dopuszczanie się ustępstw w celu dbania o poprawność wzajemnych relacji;

okazywanie zaufania;

niejednokrotne poddawanie się naciskom i presji;

unikanie walki woli;

bezwzględne dążenie do kompromisu i porozumienia;

posługiwanie się ofertami;

możliwość szybkiej zmiany zdania;

podawanie wskazówek odnośnie osiągnięcia porozumienia;

rezygnacja ze stanowczego podejścia do strony przeciwnej;

decydowanie się na jednostronną stratę dla osiągnięcia porozumienia;

dążenie do znalezienia rozwiązania korzystnego dla drugiej strony.

 

UNIKANIE - jest to styl prowadzenia negocjacji charakteryzujący się biernością, unikaniem wyraźnych działań czy wręcz stosowaniem ucieczki. Styl ten nazywany również bywa: izolacją, ucieczką bądź obojętnością. Taki sposób postępowania jest wynikiem przeświadczenia, że prowadzenie negocjacji jest nieopłacalne, gdyż możliwe korzyści wynikające z osiągniętego porozumienia będą prawdopodobnie mniejsze niż koszty poniesione w celu wzięcia udziału w negocjacjach. Styl ten przyczynia się zwykle do osiągnięcia przez obydwie strony określonych strat. Unikanie stosowane jest zazwyczaj, gdy jedna ze stron:

 

dąży do ukarania strony przeciwnej;

zamierza skrzywdzić partnera w negocjacjach;

ma zamiar poniżyć i upokorzyć druga stronę.

 

NEGOCJACJE INTEGRATYWNE - jest to styl negocjowania, który preferuje podejście typu: wygrana - wygrana. Polega on na wynegocjowaniu porozumienia, które byłoby korzystne

 

i opłacalne dla obydwu partnerów negocjacji. Wśród najważniejszych zasad kształtujących negocjacje integratywne wymienić należy:

 

konieczność oddzielenia ludzi od zaistniałego problemu;

opracowywanie rozwiązań korzystnych dla każdej ze stron;

stosowanie wyłącznie obiektywnych kryteriów;

koncentrowanie się głównie na celach i założeniach, a nie na zajmowanym stanowisku.

 

TECHNIKI NEGOCJACJI:

 

Zgodnie z definicją M.Stalmaszczyka, techniki negocjacji to "sposoby werbalizowania żądań, czynienia ustępstw, kamuflowania nadmiernej chęci szybkiego osiągnięcia porozumienia, stosowania oporu przed zabiegami oponenta do przechylenia korzyści negocjacyjnej na swoją stronę, stosowania presji psychologicznej mającej osłabić sprawność negocjacyjną drugiej strony i inne temu podobne zabiegi i chwyty".

 

Z punktu widzenia technik wykorzystywanych w negocjowaniu, istotna rolę odgrywa umiejętność odpowiedniego ustępowania. "W negocjacjach handlowych, sposób ustępowania bywa ważniejszy niż samo ustępstwo. W zależności od sposobu, ustępstwo może ci ułatwić albo utrudnić przeprowadzaną transakcję" (G.Karrass).

 

Umiejętne i skuteczne ustępowanie w negocjacjach wiąże się z przestrzeganiem pewnych określonych zasad, wśród których najważniejsze to:

 

Ustępstwa nie mogą być zbyt duże - zazwyczaj największe znaczenie ma sam fakt pójścia na ustępstwo niż jego rozmiar. Należy pamiętać, że niewielkie ustępstwo zazwyczaj powoduje chęć rewanżu, natomiast duże - może prowadzić do zachłanności.

Ustępować należy z oporem i niezbyt szybko - konieczność dłuższego i bardziej przekonującego starania się daje w efekcie więcej satysfakcji i zadowolenia, ponieważ zdecydowanie bardziej ceni się coś, o co należy ciężej i dłużej zabiegać.

Nie każde ustępstwo należy odwzajemniać- nie w każdej sytuacji zachodzi potrzeba rewanżowania się za ustępstwo. Czasami zdarza się, że odwzajemnione ustępstwo nie jest sprawiedliwe.

Należy stopniowo zmniejszać ustępstwa- takie postępowanie wymusza na drugiej stronie konieczność wcześniejszego zadeklarowania się, np. podpisania umowy, co wynika z przeświadczenia, że wkrótce nadejdzie granica możliwości naszego partnera.

Należy zdecydowanie unikać zasady "dzielenia różnicy na pół" -

z matematycznego punktu widzenia takie postępowanie jest zazwyczaj niekorzystne dla obydwu stron.

Koniecznie należy być ostrożnym i strzec się potęgowania ustępstw przy końcu negocjacji - jest to technika mająca na celu rozszerzanie wymagań i żądań mimo pozornego zakończenia negocjacji.

 

 

Do każdej tzw. "absurdalnej propozycji" drugiej strony należy zawsze podchodzić z dystansem - tego typu działania stosowane są często w celu wybadania stanowiska oraz stopnia determinacji. W przypadku zaistnienia takiej sytuacji nie należy w żadnym razie kierować się emocjami, lecz omówić z druga stroną absurdalność przedstawionej propozycji.

Nie należy jako pierwszy ustępować w istotnych sprawach - taki sposób postępowania jest postrzegany jako przyznanie się do nieumiejętności prowadzenia skutecznych negocjacji. Korzystne jest natomiast górowanie nad partnerem odnośnie spraw mniej ważnych.

 

Ponadto, w negocjacjach należy także stosować inne, równie ważne, zasady dotyczące ustępstw:

 

Nie wolno zdradzać swojego zadowolenia spowodowanego ustępstwem poczynionym przez stronę przeciwną.

Należy zwrócić baczną uwagę, czy druga strona zdaje sobie sprawę z wagi

i znaczenia pozyskanego ustępstwa.

Trzeba cały czas mieć na uwadze poczynione wcześniej ustępstwa i co jakiś czas przypominać o nich partnerowi w negocjacjach.

Nie należy przyjmować za pewnik, że oponent właściwie oceni i będzie potrafił docenić uzyskane ustępstwa.

Przed poczynieniem jakichkolwiek ustępstw, należy najpierw szczegółowo zapoznać się z oczekiwaniami i warunkami strony przeciwnej.

 

Należy mierzyć wysoko - należy posiąść umiejętność odpowiedniego dostosowania poziomu wymagań i żądań do aktualnej sytuacji. Z jednej strony bowiem, żądania negocjatora będące na dość wysokim poziomie mogą mieć niezwykle korzystny wpływ na rezultaty, jakie osiągnie on w wyniku negocjacji. Natomiast z drugiej strony, może zaistnieć sytuacja, w której zbyt wysokie i nie mające konkretnego uzasadnienia żądania mogą wywołać w drugim negocjatorze irytację, co niewątpliwie przyczyni się do skomplikowania się negocjacji. Najlepszym rozwiązaniem jest zatem przedstawianie takich żądań, które z punktu widzenia drugiej strony zostaną uznane za spore, ale nie przesadzone. Taka strategia postępowania obudzi w przeciwniku respekt i nie spowoduje jego zniechęcenia i zniecierpliwienia, a w efekcie okaże się dla nas bardzo korzystna.

 

Nie należy wyrażać zgody na pierwsza przedstawioną propozycję - należy wykazać się rozsądkiem i cierpliwością, ponieważ zwykle pierwsza propozycja nie jest korzystna, a druga strona ma świadomość konieczności pójścia na ustępstwa. Wyrażenie zgody na pierwszą przedstawioną propozycję traktowane jest jako słabość, która świadczy o nieumiejętności prowadzenia negocjacji.

 

TECHNIKA "DOBRY-ZŁY FACET" - jedna ze stron prowadzących wspólne negocjacje składa się z dwóch osób-negocjatorów. Jeden z nich daje początek negocjacjom poprzez stawianie zbyt wygórowanych żądań, często z równoczesnym ośmieszaniem bądź obrażaniem strony przeciwnej. Stwarza to nieprzyjemną i stresującą atmosferę, która niekorzystnie wpływa na negocjacje. Z kolei drugi negocjator wkraczając w tym momencie do akcji, przejmuje inicjatywę i zaczyna stosować technikę małych ustępstw. Jest przy tym bardzo grzeczny, uśmiechnięty i pozornie przychylnie nastawiony. Jego celem jest oczywiście osiągnięcie jak najlepszych korzyści dla swojej strony. Udaje mu się to dzięki zastosowaniu techniki małych ustępstw, która tylko pozornie jest korzystna dla obydwu stron. W rezultacie korzyści z jej zastosowania osiąga tylko strona "dobry-zły facet".

 

 

TECHNIKA SYTUACJI HIPOTETYCZNEJ typu "CO BY BYŁO, GDYBY…" - jest to technika, która, jak sama nazwa wskazuje, polega na zadawaniu pytań typu "co by było, gdyby…". Celem zadawania tego rodzaju pytań jest określenie realnych możliwości partnera w negocjacjach i wybadanie aktualnej sytuacji.

 

 

TECHNIKA OGRANICZONYCH KOMPETENCJI - technika ta polega na uzyskaniu przewagi nad przeciwnikiem poprzez odmówienie zaakceptowania propozycji. Swoją odmowę uzasadnia się brakiem odpowiednich kompetencji lub ograniczeniem w ich posiadaniu.

 

 

TECHNIKI POLEGAJĄCE NA WYKORZYSTANIU CZASU

 

Praktyczne przykłady technik związanych z wykorzystaniem czasu:

 

W pełni świadome przedłużanie negocjacji w przypadku, gdy drugiej stronie zależy na możliwie szybkim ich zakończeniu.

Świadome unikanie podjęcia ostatecznej decyzji w przekonaniu, że wkrótce dojdzie do korzystnej dla nas zamiany rozkładu sił.

Wyjątkowo szczegółowe i powolne analizowanie drobiazgów.

Rozpoczynanie rozmów później i kończenie ich wcześniej.

Nagłe odwoływanie spotkań negocjacyjnych.

Prowokowanie drugiej strony do utarczek słownych.

Występowanie z żądaniem zmiany miejsca, w którym prowadzone będą negocjacje.

Występowanie z żądaniem pełnego i dokładnego tłumaczenia tekstów.

Nagła zmiana składu zespołu negocjacyjnego.

Przywoływanie problemów z przeszłości, jak np. problematyczne reklamacje itp.

 

Technika terminów ostatecznych lub nieprzekraczalnych - technika polegają na wyznaczaniu przez jedną ze stron ostatecznego terminu zakończenia negocjacji. Strona uzasadnia swoje postępowanie pojawieniem się "ważnego powodu". Celem takiego działania jest wymuszenie na drugiej stronie wcześniejszego ustąpienia.

 

Technika celowego opóźniania rozpoczęcia negocjacji - strona przeciwna nie wie, ile ma jeszcze czasu do rozpoczęcia negocjacji. Takie postępowanie ma na celu maksymalne wykorzystanie korzyści wynikających z możliwości prowadzenia negocjacji w okresie największej aktywności człowieka.

 

Przedłużanie negocjacji - stosowane w przypadku, gdy partnerem w negocjacjach jest osoba starsza, która ma słabszą wytrzymałość i szybciej się męczy.

 

Technika wskazania ewentualnych konsekwencji - technika, która charakteryzuje się uświadamianiem stronie przeciwnej konsekwencji, jakie mogą wyniknąć z braku porozumienia lub też przedstawianiem negatywnych dla obydwu stron konsekwencji, które mogą być spowodowane przyjęciem określonego porozumienia.

 

Technika wskazania przeciwnego przykładu - technika, która polega na pokazaniu stronie przeciwnej określonego przykładu, który jest niezgodny z jej przekonaniami. Działanie to ma na celu ograniczenie partnerów w negocjacjach poprzez osłabienie ich sposobu myślenia opierającego się na przeświadczeniu, że należy bezwzględnie potwierdzać własne przekonania ignorując przy tym zupełnie innych.

[wu]

nie no o tej porze to dla mnie zbyt trudne do przeczytania

[Nefer]

Głupi jest mądry

Głupi jest mądry, a mądry jest głupi. Osoba, która ma raczej luźny styl bycia, jest nieco roztargniona i czasem zadaje naiwne pytania, sprawia wrażenie niegroźnego przeciwnika. To powoduje, że strona przeciwna traci czujność i odsłania się na cios, a w rezultacie to właśnie ona gorzej na tym wszystkim wychodzi.

 

Mądry jest głupi

Dlatego biorąc udział w negocjacjach nie próbuj się popisywać ani sprawiać wrażenia, że jesteś najlepszym negocjatorem na świecie. W przeciwnym razie twój przeciwnik nigdy nie przestanie być czujny.

 

Roztargniony i naiwny

Spróbuj sprawiać wrażenie trochę roztargnionego i naiwnego. W pewnych okolicznościach możesz być nawet smutny i zakłopotany, że nie możesz spełnić oczekiwań przeciwnika. Osoba, która jest roztargniona, naiwna, smutna czy zakłopotana, budzi w ludziach instynktowną chęć pomocy i pocieszenia. Natomiast osoba, która ciągle się popisuje i przechwala tym, że wszystko jej świetnie wychodzi, powoduje, że inni mają ochotę utrzeć jej nosa.

 

Nie bądź nadgorliwy

 

Jeśli chcesz coś sprzedać

Załóżmy, że chcesz sprzedać dom. Nie wolno ci powiedzieć zainteresowanemu kupnem, że bardzo chciałbyś się już stąd wyprowadzić ze względu na bałaganiarstwo sąsiadów. Nie możesz również powiedzieć mu, że chciałbyś opuścić dom tak szybko, jak to tylko możliwe, ponieważ hałas spowodowany dużym ruchem ulicznym nie pozwala ci spać po nocach.

 

Nie, musisz postąpić odwrotnie i opowiadać, jak bardzo jest ci przykro, że musisz się wyprowadzić. Tak dobrze mieszkało wam się w tym domu, że zupełnie nie wiesz, jak odnajdziecie się po przeprowadzce w nowe miejsce. W zasadzie to w ogóle nie chcecie sprzedawać tego domu, ale zmuszają was do tego pewne okoliczności.

 

Jeśli chcesz coś kupić

Postępuj podobnie, jeśli chcesz coś kupić. Najgorsze, co możesz w takiej sytuacji zrobić, to okazać sprzedającemu entuzjazm i wielką chęć kupna tego, co ma on do zaoferowania. Zamiast tego udawaj, że nie jesteś specjalnie zainteresowany jego ofertą. Aby umocnić swoją pozycję, możesz na przykład powiedzieć: "Przykro mi, ale niestety nie jestem specjalnie zainteresowany pana ofertą. Gdybym jednak był zainteresowany, o ile byłby pan skłonny obniżyć cenę?"

Nie jest pewne, że przeciwnik nabierze się na taką prostą sztuczkę, ale jeśli będziesz miał szczęście, dowiesz się, jaka jest najniższa cena, za którą jest on gotów sprzedać swój produkt.

 

 

Nigdy nie poddawaj się presji przeciwnika

 

Pamiętaj, aby nigdy nie poddawać się presji przeciwnika. Jeśli mu się nie przeciwstawisz, przeciwnik uzna, że może cię nadal naciskać i wymuszać, abyś przystał na jeszcze więcej jego żądań. Powiedzmy, że zamierzasz kupić małą łódź wiosłową. Znalazłeś rybaka, który chce sprzedać swoją łódź i jedziesz do niego, żeby porozmawiać o cenie. Rybak wygląda niepozornie, ale tak naprawdę to cwany lis i dobry negocjator. Wasza rozmowa przebiega mniej więcej w ten sposób:

– Ile pan chce za tą łódkę?

– 850 zł.

– 850, hmm... to jeszcze nie tak najgorzej.

– Oczywiście trzeba jeszcze do tego doliczyć 100 zł, jeśli chce pan ją kupić razem z wiosłami.

– No cóż, dobrze.

– Może chce pan też kupić cumy w komplecie? Chcę za nie 50 zł. Całość więc sprzedam za tysiąc.

– Co prawda wyszło trochę drożej, niż się spodziewałem, ale co tam. Biorę łódź, wiosła i cumy za 1 000 zł.

 

Tak może przebiegać rozmowa, jeśli poddasz się naciskom przeciwnika. Będzie on próbował wydusić od ciebie jeszcze więcej i więcej i bardzo prawdopodobne, że mu się to uda. Natomiast jeśli aktywnie przeciwstawisz się jego presji, rozmowa ta może mieć zupełnie inny przebieg:

– Ile pan chce za tę łódkę?

– 850 zł.

– 850!! To bardzo drogo, jak za taką małą łódkę.

– No..., ale oczywiście w cenę wliczone są już wiosła i cumy.

– 850 zł to jednak mnóstwo pieniędzy. Myślałem o czymś tańszym.

– Cóż... Ale wie pan co? Pan wcześniej kupował u mnie ryby, więc jako stałemu klientowi sprzedam panu łódź, wiosła i cumy za 750 zł, co pan na to?

– No, dobra.

 

Dlatego pamiętaj, aby zawsze przeciwstawiać się presji i żądaniom przeciwnika. Zdziwisz się, jak wiele możesz osiągnąć negocjując w ten sposób.