Witam serdecznie w mojej wierszowni :)

[House]

O tym

 

 

To, co nad nami, wygląda klasycznie i można

powiedzieć, że nawet powierzchnia idealnie

zachmurzona. Wchodzimy przecież roztropnie

w otoczenie. Zobacz; ze mnie też wypływa

wisielcza konsystencja, a w twoim karku taka

sama dziura, i nikt nie może zatamować.

 

Stąd kadmowa purpura wszędzie, gdzie

dochodzi tupot bosych stóp i rzęsisty

deszcz wypłukuje zachłyśniętą rzekę.

I nie ma mowy o gaszeniu światła, kiedy

przykładasz ucho i czujesz tętno wiedząc,

że tak pulsuje ziemia – słuchaj. Słuchaj!

 

o czym płoną miasta, kiedy wieżowce

nakłuwają poczerniałą skórę. Nie myśl,

że słońce da się wyłączyć ot tak, robiąc

„pstryk”, i tym sposobem ukryć kształt

powyginanych szyn i podwieszanych

mostów, nawet gdy towarzyszy mgła

 

i próbuje zmylić kierunek rozrzuconym

kotwicząc cienie. Bo to jest – waruje

podczepione do swoistego respiratora,

rozciąga grzbiet. Kładzie się na zimnym.

[DPS]

Chyba nie wiem, co autor miał na myśli. Ale podoba mi sie sprawne żonglowanie słowem.

[sharoon]

Ja również Może autor wypowie sie, co podmiot liryczny ma na myśli?

[sharoon]

Ja również Może autor wypowie się, co podmiot liryczny ma na myśli?

[sharoon]

Niezła jestem, sama siebie zacytowałam (to chyba objaw megalomanii, co? )

A chciałam tylko poprawić literówkę...