Miesięcznik Murator ONLINE

Skocz do zawartości

EUROPEJSKI RYNEK TELEKOMUNIKACYJNY


piechocinski

Recommended Posts

SPRAWOZDANIE OKRESOWE NA TEMAT JEDNOLITEGO EUROPEJSKIEGO

RYNKU ŁĄCZNOŚCI ELEKTRONICZNEJ W 2007

 

ROZWÓJ RYNKU

Sektor telekomunikacyjny jest największym pojedynczym obszarem branży

teleinformatycznej, reprezentując niemal 44 % jej całkowitej wartości. Szacuje się, że w

2007 r. jego wzrost wyniósł 1,9 %. Telekomunikacja nadal odgrywa kluczową rolę w

gospodarce europejskiej, a jej udział we wzroście wydajności pracy wynosi około 12 %.

Ocenia się, że dochody sektora wzrosły do 293 mld EUR, z 289 mld EUR w 2006 r. Spadają

dochody z telefonii stacjonarnej, trwa natomiast wzrost w dziedzinie łączności ruchomej, a w

usługach stacjonarnej łączności szerokopasmowej wzrost jest bardzo dynamiczny.

Rok 2007 ponownie przyniósł konsumentom obniżki cen, zwłaszcza w zakresie usług

telefonii komórkowej. Dochodzi do tego zwiększona oferta takich usług jak ruchoma łączność

szerokopasmowa i coraz szybsze usługi w sieciach stacjonarnych, zwłaszcza przy

wykorzystaniu światłowodów. Na większości rynków UE mamy do czynienia z wzrostem

ilościowym, któremu towarzyszy spadek cen, co oznacza, że w 2007 r. sytuacja przeciętnego

europejskiego konsumenta usług łączności elektronicznej była lepsza niż rok wcześniej.

 

Inwestycje

Szacuje się, że w 2007 r. łączna wartość inwestycji w branży rozumianych jako nakłady

kapitałowe przekroczyła 50 mld EUR. Oznacza to wzrost w stosunku do roku 2006 oraz piąty

z rzędu rok wzrostu inwestycji w porównaniu z rokiem poprzednim.

Tradycyjni operatorzy telefonii stacjonarnej w 2007 r. przeznaczyli na inwestycje około 13,5

% swoich dochodów, podobnie jako w roku 2006. W przypadku operatorów alternatywnych

odsetek ten był ponownie wyższy. Na przykład czołowi operatorzy alternatywni we Francji i

Włoszech przeznaczyli na inwestycje około 30 % swoich dochodów. Szacuje się, że

inwestycje dokonane przez nowe podmioty na rynku stanowi 25 % całości.

 

Perspektywy finansowe

Po kilku latach słabszych wyników sektor łączności elektronicznej nadrobił dystans i od 2005

r. jego sytuacja nie odbiega od kondycji całej gospodarki. Zdaniem wielu analityków

finansowych sektor ten wykazuje obecnie wyniki lepsze od oczekiwanych, o czym świadczą

takie objawy jak niezmiennie wysokie wpływy z usług stacjonarnych i szerokopasmowych, w

połączeniu ze zmniejszeniem zadłużenia w ostatnich latach oraz z wysokimi zyskami z

dywidendy.

 

Usługi łączności ruchomej

 

Szacuje się, że dochody z usług łączności ruchomej wzrosły ze 133 mld EUR w 2006 r. do

137 mld EUR, co oznacza wzrost o 3,8 % wobec 4,1 % w roku poprzednim.

Nadal rosła penetracja rynku, która teoretycznie osiągnęła poziom 111,8 % populacji wobec

103,2 % w roku poprzednim.

 

Spadek tempa wzrostu dochodów odzwierciedla wzrost konkurencji oraz spadek cen

detalicznych, w połączeniu z nasyceniem rynku w większości krajów oraz ze spadkiem

stawek za zakończenie połączenia. Ceny w segmencie mało intensywnego korzystania spadły

o około 10 %, natomiast w segmentach średnio- i bardzo intensywnego korzystania – o

niemal 14 %.

Względny podział rynku pomiędzy największych operatorów, głównych konkurentów i

nowych graczy w poszczególnych państwach członkowskich nie uległ poważniejszym

zmianom od 2004 r.

Wiadomości SMS nadal stanowią ważne źródło dochodów, odpowiadając za około 14 %

całości dochodów w 2007 r. Pozostałe usługi przesyłania danych wykazują się znaczącą

dynamiką wzrostu i odpowiadają za około 7 % dochodów, wobec 5 % w 2006 r.

W 2007 r. nastąpił szybki rozwój usług trzeciej generacji (3G). Obecnie usługi 3G ma w

swojej ofercie 86 operatorów z wszystkich państw członkowskich, wobec 70 rok wcześniej.

Wskaźnik penetracji usług 3G wzrósł z 11 % na koniec 2006 r. do około 20 % na koniec roku

2007, co odpowiada ponad 88 mln abonentów. Istotnym źródłem dochodów (zwłaszcza w

Austrii) stają się karty do szerokopasmowego dostępu ruchomego.

 

Stawki za zakończenie połączenia w sieci komórkowej (MTR)

Presja na obniżenie stawek za zakończenie połączenia w sieci komórkowej w drodze

interwencji regulacyjnej utrzymuje się, choć brak spójnego podejścia utrudnia budowę

jednolitego rynku. W tym roku średnia spadła po raz pierwszy poniżej 10 centów, do poziomu

9,67 centa, co oznacza spadek o 12 % w porównaniu z październikiem 2006 r. Rozpiętość

stawek MTR w poszczególnych państwach członkowskich jest jednak znaczna i sięga od 1,93

centa na Cyprze do 22,37 centa w Estonii, a średnia stawka MTR jest 8,7 raza wyższa od

średniej stawki za zakończenie połączenia w sieci stacjonarnej.

 

Przenoszenie numeru w sieciach komórkowych

Liczba przeniesionych numerów komórkowych wzrosła przez ostatni rok o 7,1 mln. Do

października 2007 r. z przeniesienia numeru skorzystało 46 mln (8,31 %) abonentów. W

samych tylko Włoszech z usługi tej skorzystało 14 mln klientów, co odpowiada 15,96 %

wszystkich numerów komórkowych. Najwyższy odsetek numerów przeniesionych występuje

w Finlandii (68,18 %), a dalej w Danii (42,06 %) i w Hiszpanii (27,3 %). Ogólnie rzecz

biorąc sytuacja jest bardzo nierówna, w szeregu państw członkowskich liczba przenoszonych

numerów jest niewielka, a potencjalny wpływ na konkurencję jest wyraźnie nie w pełni

wykorzystany. W związku z tym Komisja zaproponowała, aby skrócić do jednego dnia

obowiązujący operatorów termin dokonania przeniesienia numeru.

 

Roaming

Rozporządzenie w sprawie roamingu weszło w życie z dniem 30 czerwca 2007 r. i zostało

wdrożone we wszystkich państwach członkowskich, jedynie z niewielkimi problemami.

Koszty połączeń w roamingu spadły znacząco, przynosząc użytkownikom oszczędności rzędu

60 %. Aktualnie Komisja bada funkcjonowanie rozporządzenia, a w szczególności czy należy

przedłużyć jego obowiązywanie na okres po czerwcu 2010 r. oraz czy istnieje potrzeba

regulacji stawek za wysyłanie wiadomości SMS i pobieranie danych w roamingu.

 

 

Usługi telefonii stacjonarnej

 

 

Dochody z usług telefonii stacjonarnej nadal spadają w tempie około 5 %, podobnie jak w

roku 2006. Szacuje się, że wynoszą one 79 mln EUR. Spadek natężenia ruchu przypisać

można przechodzeniu na telefonię IP i telefonię komórkową

 

Udział rynkowy tradycyjnych operatorów telefonii stacjonarnej (mierzony wielkością

dochodów detalicznych oraz wielkością ruchu telefonicznego) niemal ustabilizował się, z

wyjątkiem segmentu połączeń międzynarodowych, w którym nadal spada. Jednak w

niektórych krajach tradycyjni operatorzy stacjonarni umocnili swoją pozycję, a rynek

pozostaje bardzo skoncentrowany. Mimo to odnotowano wzrost liczby łączy abonenckich

realizowanych przez nowych operatorów, a do rozwoju konkurencji w istotnym stopniu

przyczynia się przenośność numeru stacjonarnego.

 

Pakiety usług

Konwergencji platform towarzyszy trwała tendencja do wprowadzania przez operatorów do

swojej oferty pakietów usług obejmujących telefonię stacjonarną, dostęp szerokopasmowy,

telewizję i telefonię komórkową, wszystko to za ryczałtową opłatą. Istotne jest jednak, aby

operatorzy alternatywni mieli zapewniony dostęp do niezbędnej przepustowości na poziomie

hurtowym, umożliwiający im oferowanie konkurencyjnych usług, oraz aby swoboda zmiany

operatora przez użytkownika nie była niepotrzebnie ograniczana. Z przeprowadzonych w UE

badań wynika, że 29 % gospodarstw domowych ma wykupiony co najmniej jeden pakiet

usług, w porównaniu z 18 % rok wcześniej.

 

Telefonia internetowa (VoIP)

Popularność usług VoIP rośnie wprawdzie w kilku państwach członkowskich i stanowią one

na przykład 14 % całości ruchu stacjonarnego we Francji, 6,3 % w Austrii i 5,6 % w

Słowenii, jednak niejednolite podejście ze strony krajowych organów regulacyjnych może

prowadzić do niewykorzystania potencjału tej technologii. Rozbieżności dotyczą takich

kwestii jak traktowanie telefonii internetowej na równi z klasycznymi usługami

telefonicznymi, a także numeracja, przenośność numeru, połączenia międzysieciowe, jakość

usług oraz przekazywanie służbom alarmowym informacji o lokalizacji osoby dzwoniącej.

Europejska Grupa Regulatorów ds. Sieci i Usług Łączności Elektronicznej (ERG) wydała

ostatnio wspólne stanowisko dotyczące szeregu z tych kwestii11, które stanowi krok naprzód

na drodze do zapewnienia bardziej spójnego podejścia

 

Usługi dostępu szerokopasmowego

Utrzymuje się wysoka dynamika wzrostu dochodów z usług transmisji danych w sieciach

stacjonarnych, na czele z usługami dostępu szerokopasmowego. Szacuje się, że łącznie

segment ten przyniósł 62 mld EUR, wobec 58,5 mld EUR w 2006 r.

Liczba stacjonarnych szerokopasmowych łączy abonenckich przekraczała 99 mln na dzień 1

stycznia 2008 r., w porównaniu z 80 mln w styczniu roku 2007.

Średni wskaźnik penetracji rynku w UE wzrósł z 16,3 % w styczniu 2007 r. do 20,0 % w

styczniu 2008 r.

Różnica pomiędzy państwami członkowskimi o najwyższej i najniższej penetracji zwiększyła

się z 27,4 punktu procentowego w styczniu 2007 r. do 28,0 w styczniu roku 2008.

Występują również znaczące różnice w dostępności usług szerokopasmowych na terenach

miejskich i wiejskich. Na przykład pokrycie technologii DSL na terenach wiejskich wynosi

71,3 % wobec 89,3 % na poziomie krajowym (94 % na obszarach miejskich). W przypadku

sieci telewizji kablowej różnica ta jest jeszcze większa, a pokrycie na terenach wiejskich

wynosi zaledwie 7,4 % wobec 35,6 % na poziomie krajowym. Różnice w pokryciu

technologii DSL i sieci telewizji kablowej na terenach wiejskich w porównaniu ze średnią

krajową są szczególnie znaczące na Słowacji i Łotwie oraz we Włoszech i Niemczech.

Do zmniejszenia tych różnic przyczynią się zgłoszone przez Komisję propozycje zmian,

których celem jest ułatwienie wykorzystania zakresów częstotliwości zwolnionych w wyniku

przejścia na nadawanie cyfrowe na potrzeby poprawy dostępności łączy szerokopasmowych

na terenach wiejskich przy wykorzystaniu rozwiązań bezprzewodowych.

 

Porównanie w skali międzynarodowej

W lipcu 2007 r. Dania i Holandia miały najwyższe wskaźniki penetracji na świecie, a szereg

innych państw członkowskich UE należało do grona liderów. Wprawdzie USA i Korea

Południowa również poprawiły swoje wyniki w 2007 r., jednak osiem krajów UE posiada

obecnie wyższy wskaźnik penetracji niż USA.

W ramach UE największy wzrost zanotowano w Finlandii, Niemczech, Szwecji, Irlandii i na

Cyprze. W przypadku Finlandii i Szwecji wysoka stopa wzrostu jest logicznym następstwem

dotychczasowej, wysokiej pozycji tych krajów, natomiast w pozostałych trzech krajach mamy

do czynienia z nadrabianiem dystansu

 

Platformy szerokopasmowe

Zdecydowanie najpowszechniejszą w UE technologią dostępu szerokopasmowego pozostaje

DSL, której udział wynosi około 80 % wszystkich łączy. Zmieniła się jednak pozycja DSL

względem innych rozwiązań technicznych, a wzrost w 2007 r. wyniósł 22,4 % w porównaniu

z 34,5 % w roku 2006. Jednocześnie rozwiązania alternatywne, czyli przede wszystkim

dostęp przez sieć telewizji kablowej, lecz także światłowodowe sieci dostępowe (FTTH),

bezprzewodowa pętla lokalna (WLL) i dostęp komórkowy, zaczynają oferować potencjał

znaczącej konkurencji między platformami.

W segmencie dostępu szerokopasmowego przez sieć telewizji kablowej wzrost od stycznia

2007 r. wyniósł 21,7 % i był szczególnie dynamiczny w Niemczech, Polsce, Wielkiej

Brytanii, Hiszpanii, Belgii i na Węgrzech. Najwyższy wśród państw członkowskich udział

światłowodowych łączy dostępowych posiadają Szwecja, Litwa i Estonia. W krajach tych

udział rynkowy FTTH zwiększył się w porównaniu z sytuacją na koniec roku 2006.

Bezprzewodowa pętla lokalna stanowi ważne rozwiązanie dostępowe w Republice Czeskiej,

Irlandii i na Słowacji. Szczególnie w tym ostatnim kraju zanotowano znaczny wzrost w 2007

 

Konkurencja

Udział tradycyjnych operatorów w rynku dostępu szerokopasmowego wydaje się wprawdzie

maleć (przeciętnie z 46,8 % w styczniu 2007 r. do 46,3 % w styczniu 2008 r.), jednak w

znacznej części konkurencja nadal oparta jest na odsprzedaży łączy należących do operatorów

tradycyjnych. Na przykład w Wielkiej Brytanii udział rynkowy tradycyjnego operatora bez

uwzględnienia odsprzedaży łączy wynosi 25,8 %, natomiast z jej uwzględnieniem jest niemal

dwukrotnie większy. W Niemczech różnica ta wynosi 18,0 punktów procentowych, a w

Luksemburgu 10,8 punktu. Udział rynkowy tradycyjnego operatora wynosi od 17,2 % w

Rumunii do 88,0 % na Cyprze.

Mimo znacznego uzależnienia od odsprzedaży łączy szerokopasmowych nowi operatorzy

odchodzą od prostej konkurencji cenowej. Liczba uwolnionych pętli lokalnych na poziomie

hurtowym, które stanowią obecnie 12,8 % łączy w analogowych sieciach telefonicznych w

UE, wzrosła w ostatnim roku o 54,2 % w przypadku łączy w pełni uwolnionych i o 33,8 % w

przypadku dostępu współdzielonego, natomiast dla dostępu typu bitstream wzrost wyniósł

10,5 %. Fakt, że w chwili obecnej istnieje 23,5 mln łączy uwolnionych, wobec 11,6 mln

odsprzedawanych i 6,0 mln łączy bitstream, świadczy o tym, że nowi operatorzy pokonują

kolejne szczeble drabiny inwestycyjnej.

 

OTOCZENIE REGULACYJNE

Struktury instytucjonalne

 

Uprawnienia krajowych organów regulacyjnych i środki, jakimi dysponują

Komisja bada zastrzeżenia dotyczące braku skutecznych uprawnień wykonawczych

krajowych organów regulacyjnych, zwłaszcza w odniesieniu do maksymalnej wysokości

nakładanych kar finansowych (Bułgaria, Estonia, Austria) oraz wątpliwości co do możliwości

podejmowania przez te organy interwencji w sprawach związanych z dostępem i

połączeniami międzysieciowymi (Polska, Szwecja).

Skuteczność działania krajowych organów regulacyjnych została wprawdzie wzmocniona w

wielu krajach (Włochy, Irlandia, Węgry, Szwecja, Holandia), lecz jednocześnie Komisja bada

utrzymujące się zastrzeżenia co do ograniczonych środków w Bułgarii, Grecji, Luksemburgu,

Polsce i na Słowacji.

Zwłaszcza w małych państwach członkowskich krajowe organy regulacyjne mogą mieć

trudności z pozyskaniem kompetencji i środków niezbędnych do dokonywania analiz rynku

oraz monitorowania wykonania środków regulacyjnych w warunkach postępującej złożoności

rynków.

 

Niezależność

Niezależność krajowych organów regulacyjnych jest warunkiem pewności w zakresie

regulacji. Środki na rzecz wzmocnienia tej niezależności podjęto lub planuje się podjąć na

Łotwie i Węgrzech. Utrzymują się jednak zastrzeżenia wobec Bułgarii i Luksemburga, a

zwłaszcza wobec Polski w związku z przepisami dotyczącymi odwoływania prezesa

krajowego organu regulacyjnego. W związku z tym w przedstawionych wnioskach w sprawie

zmiany ram prawnych Komisja zawarła przepisy wzmacniające niezależność krajowych organów regulacyjnych.

 

Streszczenie zawartości Raportu

 

Janusz Piechociński wiceprzewodniczący Sejmowej Komisji Infrastruktury, polityk PSL

http://WWW.piechocinski.pl [email protected]

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Dołącz do dyskusji

Możesz dodać zawartość już teraz a zarejestrować się później. Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się aby dodać zawartość za jego pomocą.

Gość
Odpowiedz w tym wątku

×   Wklejono zawartość z formatowaniem.   Usuń formatowanie

  Dozwolonych jest tylko 75 emoji.

×   Odnośnik został automatycznie osadzony.   Przywróć wyświetlanie jako odnośnik

×   Przywrócono poprzednią zawartość.   Wyczyść edytor

×   Nie możesz bezpośrednio wkleić grafiki. Dodaj lub załącz grafiki z adresu URL.



×
×
  • Dodaj nową pozycję...