31. Gładzie

Tynki z słabo przesianego piasku nie wyglądały najlepiej. Myśleliśmy wprawdzie o strukturze, ale takiej bardziej szlachetnej, czyli drogiej. Zdzichu zadeklarował się, że może nam tanio zrobić gładzie i położyć kafle w salonie. Przystaliśmy na to. Kupiliśmy kafle, gips i farby i wyjechaliśmy do Wrocławia, żeby mu nie przeszkadzać. Od czasu zakupu działki braliśmy do Wrocławia dzieci ze wsi, żeby się trochę odwdzięczyć naszym sąsiadom za pomoc w budowie. Program „kolonii” przewidywał zwiedzanie miasta i naukę pływania, a właściwie naukę pływania i inne atrakcje. Jak już wcześniej pisałem Zdzichu pracował w firmie wykańczającej mieszkania, a nasz domek miał wykańczać na fajrancie. Chyba się trochę przeliczył z możliwościami czasowymi, bo tego fajrantu miał bardzo mało i przez to wykańczanie ciągnęło się tygodniami. W końcu znalazł zastępców, którzy mieszkali bliżej i przyspieszyli trochę tempo prac. Co do jakości nie mieliśmy zastrzeżeń, przekraczała nawet nasze wymagania. Problem był w materiale. Do tej pory nie miałem kłopotów z obliczeniami ilości potrzebnego materiału. Nawet gwoździe przeliczałem na sztuki i to była moja recepta na oszczędne budowanie. Ale Panowie pracowali z rozmachem. Rozrabiali za dużo farby, gips im się rozsypywał, fuga zastygała w wiaderku. Któregoś razu zmiotłem im trochę tego gipsu z powrotem do worka. Dostałem żółtą kartkę, a worek czerwoną. No cóż, widocznie takie są zwyczaje na profesjonalnych budowach. Któregoś razu zobaczyłem pozostawione na rusztowaniu ledwo-co zaczęte piwko. Tak się na pewno nie robi Panowie – piwko nawarzone trzeba wypić.