Dziś w ramach psychoterapii wykończyliśmy resztę chmielu na najdłuższym boku działki.

Znów jestem pochlastana aż miło :):)

Koza nas pilnowała - luuuubi chmiel.

Tudzież pilnowały nas dzieci obu sąsiadów i ich kot.

Mój ulubiony chłopczyk (ten od chodaka) przyniósł mi w rączce bób "bo na pewno jest pani głodna".

To nie jest złe dziecko - tylko trochę inne niż dzieci do jakich jestem przyzwyczajona :) Wyrosną z niego ludzie...

Poznałam tez dziś sąsiadkę i jej siostrę ..miłe dziewczyny.

Wyrwaliśmy kolejne drzewa zaduszone przez chmiel. Kiedyś to był żywopłot. Teraz - spóchniałe krzaki po 4 m. Trudno - zasadzi się nowe :):) A ile miejsca się zrobiło :)