ik_KT

Dla ocieplenia i izolacji fundamentów proponuje zastosować styropian XPS 300 [lokowanie produktu] , który jest dostępny w 2 wariantach: powierzchnia gładka lub karbowana. Oba typy są odporne na wilgoć oraz mają dużą wytrzymałość na ściskanie.

Na pewno trzeba go zważyć po zakupie i sprawdzić czy spełnia minimalne wymogi określone przez PSPS, bo jezeli nie , to może oznaczać że nie trzyma własności. Tylko 2 styropiany mają takie stałe oznaczenie - Gwarantowany Styropian.

EPS np. [lokowanie produktu] w zupełnosci wystarczającym rozwiązaniem izolacji ściany. Ważne żeby izolacja była szczelna i ciągła tzn. nie miała przerw i otworów. Dlatego ważne żeby firma wykonująca ocieplenie fundamentów, podłóg, stropów i dachu oraz ścian , wykonała je profesjonalnie ze znajomością sztuki. O takich trudno...

Polecam sprawdzony[lokowanie produktu]

Izolacja powinna zachować ciągłość wokół całej obudowy obiektu . Połączenia izolacji nie powinny być rozdzielone, a to jest częsta praktyka wśród wykonawców , szczególnie że często ściany i dach wykonują inne ekipy. Załączam schemat połączenia izolacji ściany i dachu w taki sposób że nie ma mostków termicznych i jest ciągłość izolacji.

Jeżeli jest taka możliwość , to proponowałbym zaizolować termicznie fundament. Schemat takiej izolacji :

Proponuję skorzystać z rozwiązania izolacji fundamentu wg. załączonego schematu .

Załączam schemat prawidłowego ocieplenia -

Załączam schemat prawidłowego ocieplenia i izolacji fundamentu.

Zamieszczam schemat prawidłowego ocieplenia ściany wewnętrznej pomiędzy pomieszczeniem ogrzewanym i nieogrzewanym.

Warstwa musi być jak najgrubsza, ponieważ nie będzie izolacji dachu. Jeżeli jest problem z grubością izolacji to można zastosować styropian grafitowy np. [lokowanie produktu] lambda 0,31 lub standardowy biały o lambdzie 0,38.

Najlepiej dociąć izolacje na wymiar (styropian) , a pozostałe szczeliny wypełnić pianką, ale podczas uzupełniania pianą należy robić to wolno i sprawdzać, czy piana wniknęła do środka (bo często pokrywa tylko część zewn.)

Jest to jak najlepsze rozwiązanie. Pomocny może być schemat ocieplenia.

Wykonując ocieplenie na styku ściany fundamentowej ściany nadziemnej budynku należy zwrócić uwagę na kilka podstawowych zasad: 1. Podstawowa izolacja termiczna musi być ciągła i wykonana w pełnej grubości projektowej. Nie należy zastępować izolacji cieńszą warstwą – np. na grubszej warstwie klejowej; nie wskazane jest również układanie izolacji warstwami np. 2 grubości 3 cm zamiast 6 - zabieg ten może bowiem spowodować podwójny błąd w ciągłości, a ponadto nie ustrzeżemy się powstania rozdzielnia izolacji przy obwodzie od strony bocznych krawędzi np. na połączeniu izolacji fundamentu i ściany nadziemnej jak również dachu. 2. Ograniczyć do minimum przebicia izolacji (o ile nie jest to wymagane w ST systemu docieplenia), najlepiej przez zastosowanie klejów, które dopuszczają eliminację łączników czyli kołków – każde punktowe przebicie izolacji powoduje bowiem lokalne osłabienie ocieplenia a ponadto możliwość penetracji wody. 3. Prace powinny być wykonywane w taki sposób i w takim czasie aby nie dopuścić do zamknięcia wody technologicznej. Większość materiałów budowlanych używanych do wznoszenia budynków wymaga użycia wody która z czasem odparuje – wszelkie prace izolacyjne powinny być prowadzone po całkowitym wyschnięciu podłoża jak również w okresie suchym – niedopuszczalne jest prowadzenie takich prac bezpośrednio po wykonaniu konstrukcji np. na drugi dzień po zabetonowaniu ścian fundamentowych, a także w okresie dużych opadów deszczu kiedy na ścianę zacina deszcz – czasokres ten się skraca kiedy stosuje się elementy murowe i jedynym materiałem mokrym jest zaprawa, niemniej jednak kiedy ściana jest tynkowana to takie rozwiązanie należy już traktować jako całkowita powierzchnię mokrą. 4. Ponieważ prace izolacyjne są etapowane w czasie – najczęściej na 2, a czasem 3 etapy, dlatego też ważne jest aby właściwie połączyć te prace. Cześć podziemną izolacji wykonuje się najczęściej razem ze stanem zero czyli łącznie z wykonaniem ścian fundamentowych. Jest to niezbędne gdyż pozostawianie otwartych (nie zasypanych) ścian na okres zimowy może spowodować zastój wody w wykopach przy ścianach budynku, jej zamarznięcie, a w konsekwencji uszkodzenie konstrukcji. Z kolei zasypanie wykopów i wykonanie docieplenia ścian po pewnym czasie, zwiększa zakres robót ziemnych, a ponadto zmusza do dodatkowych prac – osuszenie i oczyszczenie z wilgoci i czyszczenie z ziemi ścian fundamentowych. Potem następuje budowa części nadziemnej – ścian i dachu, a następnie ocieplenie, które dołącza się do istniejącej izolacji podziemnej (wtedy występują dwa etapy) lub pozostawia przerwę na części cokołowej – ok. 50 cm nad gruntem, a dopiero na samym końcu uzupełnia izolację na odcinku między częścią podziemną i nadziemną (wtedy występują trzy etapy). Niestety etapowania nie da się uniknąć dlatego ważne jest aby każdy etap wykonać starannie, a przede wszystkim zadbać o właściwe połączenie- uciąglenie izolacji. 5. W obecnych standardach budynków niskoenergetycznych powinno się ponadto zadbać o dodatkowe poziome odcięcie termiczne części podziemnej, zimnej – wykonane najczęściej z betonu monolitycznego lub elementów betonowych, od materiałów nadziemnych, ciepłych – ścian nadziemnych. Odcięcie to powinno występować na poziomie posadzki lub tuż nad gruntem i być umieszczane w ścianie na całej jej szerokości (grubości) i na całym obwodzie budynku. Zabieg ten pozwala ponadto połączyć izolacje pionową ścian z izolacją poziomą pod posadzką w budynku tworząc i tym razem ciągłość izolacji.

Kolejność i sposób wykonywania prac przewidzianych przy ocieplaniu ścian fundamentowych: 1. Po wykonaniu konstrukcji budynku i ewentualnej, wymaganej projektem, hydroizolacji należy ułożyć warstwę izolacyjną na ścianach w taki sposób aby nie występowały żadne przerwy pomiędzy płytami. Dlatego ważne jest aby krawędzie płyt były w układzie równoległym – najlepiej kiedy mają układ poziomy i pionowy. W przypadku układania na wysokość więcej niż jednego rzędu płyt izolacyjnych należy zastosować układ mijankowy w kolejnej warstwie - przesunięcie o co najmniej 1/3 długość płyty - płyty nie mogą stykać się 4 narożami w jednym punkcie! Należy maksymalnie ograniczyć docinanie płyt, a przede wszystkim wykorzystywanie odpadów – powinno stosować się wyłącznie płyty pełne. Przy więcej niż jednym rzędzie izolacji w narożach budynków zewnętrznych i wewnętrznych należy stosować układ naprzemiennego połączenia elementów z prostopadłych ścian – zachowując tzw. wiązanie murarskie. 2. Izolację należy wykonać od poziomu góry fundamentu do poziomu zadanego w projekcie technicznym, ale nie niżej niż poziom projektowanego gruntu. 3. Przy płytach frezowanych wymagana jest duża precyzja wykonania gdyż niedopuszczalne jest nie zamkniecie połączenia na niepełny zamek – otwarty frez powoduje linową nieciągłość izolacji – płyta frezowana ponadto ma ograniczony sposób wykorzystania – po odcięciu nie wszędzie może zostać wykorzystana - brak jej zamka. 4. Ponieważ izolacja ścian fundamentowych jest najczęściej na niewielkiej wysokości do ok. 1,0 metra, płyt nie należy mocować lub maksymalnie ograniczyć ich mocowanie. Jeśli się dobrze skoordynuje prace, to po ich przyklejeniu i ułożeniu warstwy ochronnej, można docisnąć i ustabilizować płytę gruntem zasypowym – niestety nie da się tutaj przeprowadzać prac mechanicznie, a jeśli już to bardzo umiejętnie czyli zasypywać warstwami, a nie całą głębokość na raz. Dodatkowo należy uważać na duże odłamki gruntu aby ich uderzeniem nie uszkodzić i nie przemieścić termoizolacji. Podczas klejenia należy pamiętać aby płyty kleić w jak najmniejszej odległości od ściany układając klej obwodowo oraz kilka placków w środku płyty – w zależności od wielkości płyty. Niedopuszczalne jest mocowanie płyt wyłącznie na tzw. plackach i pozostawianie otwartej, pustej przestrzeni za więcej niż jedną płytą. W przypadku nierówności podłoża nierówności należy zniwelować przez tynk tradycyjny lub różne grubości termoizolacji, niedopuszczalne jest równanie za pomocą różnej grubości placków. 5. W przypadku nierówności podłoża, np. wybrzuszonej ścianie, należy dążyć do zwiększenia, o ile jest to możliwe, całościowego, a nie do zmniejszenia lokalnego grubości izolacji. W przypadku braku takiej możliwości należy nierówność zniwelować – skuć ścianę. 6. Jeżeli zaistnieje konieczność mocowania łącznikami izolacji do ściany fundamentowej np. ze względu na ukształtowanie terenu, miejscami przekraczające wielkość 1,0 m i jeżeli klej stosowany do jej przymocowania tego wymaga, należy płyty przymocować do konstrukcji budynku ale nie wcześniej niż po związaniu kleju (czasokres zgodny z instrukcja na opakowaniu). Takie rozwiązanie powoduje punktowe przerwanie izolacji termicznej. Wówczas należy zastosować np. zaślepki izolacyjne lub ciepłe kołki – zalecenia co do stosowania kołków powinny zostać podane w Projekcie Technicznym obiektu. Generalnie zaleca się stosowanie klejów do mocowania bezkołkowego. Należy także pamiętać, że pośpiech nie jest wskazany – wykonanie mocowania przed związaniem kleju może spowodować uszkodzenie lub osłabienie warstwy klejowej, a ponadto przemieszczenie płyt spowodowane drganiami od wiercenia. Również lokalne uderzenia przy wbijaniu mogą spowodować odspojenie kleju od ściany. 7. Po związaniu kleju i/lub po zamocowaniu kołkami płyt (jeśli takie występują) należy uzupełnić wszelkie szczeliny pomiędzy płytami. Praca ta musi zostać wykonana za pomocą pianki poliuretanowej bardzo starannie, gdyż przy znacznej grubości izolacji pianka nie wniknie do końca płyty i zostanie założona jedynie przy jej powierzchni – należy zwrócić uwagę na pełne wypełnienie szczelin zarówno na wysokości jak i na głębokości. Niedopuszczalne jest pozostawanie szczelin do wypełnienia większych niż 1 cm oraz uzupełnianie szczelin klejem !!! 8. Jeżeli przewiduje się etapowanie ocieplenia – najpierw izolacja ścian fundamentowych, a potem izolacji ścian nadziemnych, to dobrze jest zabezpieczyć izolację folią guzikową od strony gruntu, a także jej górnej strony – góra izolacji pozostanie na dłuższy okres narażona na uszkodzenia mechaniczne oraz zabrudzenia zaprawą podczas wznoszenia ścian nadziemnych. 9. Jeżeli izolację te są wykonywane równocześnie – przy szybkim tempie wznoszenia stanu surowego oraz przy niskim budynku bez podpiwniczenia (nie ma tedy zbyt głębokich wykopów) – w jednym sezonie można wznieść cały obiekt nie zasypując ścian fundamentowych i wtedy nie narażamy się na uszkodzenia termoizolacji, a ponadto mamy pewność ciągłości izolacji – dobrze jest wówczas układać płyty od poziomu połączenia izolacji nadziemnej i podziemnej. Mamy wówczas dwie krawędzie fabrycznie docięte i mniejsze prawdopodobieństwo mostka liniowego – niestety sposób ten jest rzadko spotykany ze względów organizacyjnych budowy, ale dla ciągłości i bezpieczeństwa jakości wykonania izolacji jest on najlepszy. 10. Następnie można, o ile jest wymagany PT, wykonać drenaż, ułożyć warstwę filtracyjną na całej wysokości ściany fundamentowej, a następnie wykop zasypać gruntem. 11. Przy wykonywaniu kolejnego etapu – etapowanie docieplenia - należy przede wszystkim zadbać o to żeby nie powstała nieciągłość izolacji na styku starej i nowej warstwy – wszelkie ubytki należy uzupełnić warstwą izolacyjną, a bardzo uszkodzone materiały wymienić – umiejętne zabezpieczenie części podziemnej przed przystąpieniem do wykonywania ścian nadziemnych w znacznym stopniu ograniczy i ułatwi prace późniejsze.

Dla osób chcących prawidłowo zaizolować ścianę fundamentową budynku podpiwniczonego zamieszczam krótki opis krok po kroku jak należy to wykonać. Kolejność i sposób wykonywania prac przewidzianych przy ocieplaniu ścian fundamentowych: 1. Po wykonaniu konstrukcji budynku i ewentualnej, wymaganej projektem, hydroizolacji należy ułożyć warstwę izolacyjną na ścianach w taki sposób aby nie występowały żadne przerwy pomiędzy płytami. Dlatego ważne jest aby krawędzie płyt były w układzie równoległym – najlepiej kiedy mają układ poziomy i pionowy. W przypadku układania na wysokość więcej niż jednego rzędu płyt izolacyjnych należy zastosować układ mijankowy w kolejnej warstwie - przesunięcie o co najmniej 1/3 długość płyty - płyty nie mogą stykać się 4 narożami w jednym punkcie! Należy maksymalnie ograniczyć docinanie płyt, a przede wszystkim wykorzystywanie odpadów – powinno stosować się wyłącznie płyty pełne. Przy więcej niż jednym rzędzie izolacji w narożach budynków zewnętrznych i wewnętrznych należy stosować układ naprzemiennego połączenia elementów z prostopadłych ścian – zachowując tzw. wiązanie murarskie. 2. Izolację należy wykonać od poziomu góry fundamentu do poziomu zadanego w projekcie technicznym, ale nie niżej niż poziom projektowanego gruntu. 3. Przy płytach frezowanych wymagana jest duża precyzja wykonania gdyż niedopuszczalne jest nie zamkniecie połączenia na niepełny zamek – otwarty frez powoduje linową nieciągłość izolacji – płyta frezowana ponadto ma ograniczony sposób wykorzystania – po odcięciu nie wszędzie może zostać wykorzystana - brak jej zamka. 4. Ponieważ izolacja ścian fundamentowych jest najczęściej na niewielkiej wysokości do ok. 1,0 metra, płyt nie należy mocować lub maksymalnie ograniczyć ich mocowanie. Jeśli się dobrze skoordynuje prace, to po ich przyklejeniu i ułożeniu warstwy ochronnej, można docisnąć i ustabilizować płytę gruntem zasypowym – niestety nie da się tutaj przeprowadzać prac mechanicznie, a jeśli już to bardzo umiejętnie czyli zasypywać warstwami, a nie całą głębokość na raz. Dodatkowo należy uważać na duże odłamki gruntu aby ich uderzeniem nie uszkodzić i nie przemieścić termoizolacji. Podczas klejenia należy pamiętać aby płyty kleić w jak najmniejszej odległości od ściany układając klej obwodowo oraz kilka placków w środku płyty – w zależności od wielkości płyty. Niedopuszczalne jest mocowanie płyt wyłącznie na tzw. plackach i pozostawianie otwartej, pustej przestrzeni za więcej niż jedną płytą. W przypadku nierówności podłoża nierówności należy zniwelować przez tynk tradycyjny lub różne grubości termoizolacji, niedopuszczalne jest równanie za pomocą różnej grubości placków. 5. W przypadku nierówności podłoża, np. wybrzuszonej ścianie, należy dążyć do zwiększenia, o ile jest to możliwe, całościowego, a nie do zmniejszenia lokalnego grubości izolacji. W przypadku braku takiej możliwości należy nierówność zniwelować – skuć ścianę. 6. Jeżeli zaistnieje konieczność mocowania łącznikami izolacji do ściany fundamentowej np. ze względu na ukształtowanie terenu, miejscami przekraczające wielkość 1,0 m i jeżeli klej stosowany do jej przymocowania tego wymaga, należy płyty przymocować do konstrukcji budynku ale nie wcześniej niż po związaniu kleju (czasokres zgodny z instrukcja na opakowaniu). Takie rozwiązanie powoduje punktowe przerwanie izolacji termicznej. Wówczas należy zastosować np. zaślepki izolacyjne lub ciepłe kołki – zalecenia co do stosowania kołków powinny zostać podane w Projekcie Technicznym obiektu. Generalnie zaleca się stosowanie klejów do mocowania bezkołkowego. Należy także pamiętać, że pośpiech nie jest wskazany – wykonanie mocowania przed związaniem kleju może spowodować uszkodzenie lub osłabienie warstwy klejowej, a ponadto przemieszczenie płyt spowodowane drganiami od wiercenia. Również lokalne uderzenia przy wbijaniu mogą spowodować odspojenie kleju od ściany. 7. Po związaniu kleju i/lub po zamocowaniu kołkami płyt (jeśli takie występują) należy uzupełnić wszelkie szczeliny pomiędzy płytami. Praca ta musi zostać wykonana za pomocą pianki poliuretanowej bardzo starannie, gdyż przy znacznej grubości izolacji pianka nie wniknie do końca płyty i zostanie założona jedynie przy jej powierzchni – należy zwrócić uwagę na pełne wypełnienie szczelin zarówno na wysokości jak i na głębokości. Niedopuszczalne jest pozostawanie szczelin do wypełnienia większych niż 1 cm oraz uzupełnianie szczelin klejem !!! 8. Jeżeli przewiduje się etapowanie ocieplenia – najpierw izolacja ścian fundamentowych, a potem izolacji ścian nadziemnych, to dobrze jest zabezpieczyć izolację folią guzikową od strony gruntu, a także jej górnej strony – góra izolacji pozostanie na dłuższy okres narażona na uszkodzenia mechaniczne oraz zabrudzenia zaprawą podczas wznoszenia ścian nadziemnych. 9. Jeżeli izolację te są wykonywane równocześnie – przy szybkim tempie wznoszenia stanu surowego oraz przy niskim budynku bez podpiwniczenia (nie ma tedy zbyt głębokich wykopów) – w jednym sezonie można wznieść cały obiekt nie zasypując ścian fundamentowych i wtedy nie narażamy się na uszkodzenia termoizolacji, a ponadto mamy pewność ciągłości izolacji – dobrze jest wówczas układać płyty od poziomu połączenia izolacji nadziemnej i podziemnej. Mamy wówczas dwie krawędzie fabrycznie docięte i mniejsze prawdopodobieństwo mostka liniowego – niestety sposób ten jest rzadko spotykany ze względów organizacyjnych budowy, ale dla ciągłości i bezpieczeństwa jakości wykonania izolacji jest on najlepszy. 10. Następnie można, o ile jest wymagany PT, wykonać drenaż, ułożyć warstwę filtracyjną na całej wysokości ściany fundamentowej, a następnie wykop zasypać gruntem. 11. Przy wykonywaniu kolejnego etapu – etapowanie docieplenia - należy przede wszystkim zadbać o to żeby nie powstała nieciągłość izolacji na styku starej i nowej warstwy – wszelkie ubytki należy uzupełnić warstwą izolacyjną, a bardzo uszkodzone materiały wymienić – umiejętne zabezpieczenie części podziemnej przed przystąpieniem do wykonywania ścian nadziemnych w znacznym stopniu ograniczy i ułatwi prace późniejsze.

Dla osób zainteresowanych prawidłowym wykonanie, zamieszczam c.d. swojej poprzedniej wypowiedzi w formie schematu rysunkowego.

Wykonując ocieplenie na styku ściany fundamentowej ściany nadziemnej budynku należy zwrócić uwagę na kilka podstawowych zasad: 1. Podstawowa izolacja termiczna musi być ciągła i wykonana w pełnej grubości projektowej. Nie należy zastępować izolacji cieńszą warstwą – np. na grubszej warstwie klejowej; nie wskazane jest również układanie izolacji warstwami np. 2 grubości 3 cm zamiast 6 - zabieg ten może bowiem spowodować podwójny błąd w ciągłości, a ponadto nie ustrzeżemy się powstania rozdzielnia izolacji przy obwodzie od strony bocznych krawędzi np. na połączeniu izolacji fundamentu i ściany nadziemnej jak również dachu. 2. Ograniczyć do minimum przebicia izolacji (o ile nie jest to wymagane w ST systemu docieplenia), najlepiej przez zastosowanie klejów, które dopuszczają eliminację łączników czyli kołków – każde punktowe przebicie izolacji powoduje bowiem lokalne osłabienie ocieplenia a ponadto możliwość penetracji wody. 3. Prace powinny być wykonywane w taki sposób i w takim czasie aby nie dopuścić do zamknięcia wody technologicznej. Większość materiałów budowlanych używanych do wznoszenia budynków wymaga użycia wody która z czasem odparuje – wszelkie prace izolacyjne powinny być prowadzone po całkowitym wyschnięciu podłoża jak również w okresie suchym – niedopuszczalne jest prowadzenie takich prac bezpośrednio po wykonaniu konstrukcji np. na drugi dzień po zabetonowaniu ścian fundamentowych, a także w okresie dużych opadów deszczu kiedy na ścianę zacina deszcz – czasokres ten się skraca kiedy stosuje się elementy murowe i jedynym materiałem mokrym jest zaprawa, niemniej jednak kiedy ściana jest tynkowana to takie rozwiązanie należy już traktować jako całkowita powierzchnię mokrą. 4. Ponieważ prace izolacyjne są etapowane w czasie – najczęściej na 2, a czasem 3 etapy, dlatego też ważne jest aby właściwie połączyć te prace. Cześć podziemną izolacji wykonuje się najczęściej razem ze stanem zero czyli łącznie z wykonaniem ścian fundamentowych. Jest to niezbędne gdyż pozostawianie otwartych (nie zasypanych) ścian na okres zimowy może spowodować zastój wody w wykopach przy ścianach budynku, jej zamarznięcie, a w konsekwencji uszkodzenie konstrukcji. Z kolei zasypanie wykopów i wykonanie docieplenia ścian po pewnym czasie, zwiększa zakres robót ziemnych, a ponadto zmusza do dodatkowych prac – osuszenie i oczyszczenie z wilgoci i czyszczenie z ziemi ścian fundamentowych. Potem następuje budowa części nadziemnej – ścian i dachu, a następnie ocieplenie, które dołącza się do istniejącej izolacji podziemnej (wtedy występują dwa etapy) lub pozostawia przerwę na części cokołowej – ok. 50 cm nad gruntem, a dopiero na samym końcu uzupełnia izolację na odcinku między częścią podziemną i nadziemną (wtedy występują trzy etapy). Niestety etapowania nie da się uniknąć dlatego ważne jest aby każdy etap wykonać starannie, a przede wszystkim zadbać o właściwe połączenie- uciąglenie izolacji. 5. W obecnych standardach budynków niskoenergetycznych powinno się ponadto zadbać o dodatkowe poziome odcięcie termiczne części podziemnej, zimnej – wykonane najczęściej z betonu monolitycznego lub elementów betonowych, od materiałów nadziemnych, ciepłych – ścian nadziemnych. Odcięcie to powinno występować na poziomie posadzki lub tuż nad gruntem i być umieszczane w ścianie na całej jej szerokości (grubości) i na całym obwodzie budynku. Zabieg ten pozwala ponadto połączyć izolacje pionową ścian z izolacją poziomą pod posadzką w budynku tworząc i tym razem ciągłość izolacji. e-rzecznik Knauf Therm

Polecałbym jednak oprócz środków doraźnych i lepszej wentylacji, zastanowić się nad lepszą izolacją ściany zewnętrznej. Podniesie to temperaturę przegrody (części konstrukcyjnej) i dzięki temu możliwe będzie uniknięcie kondensacji pary wodnej wewnątrz ściany.

Polecałbym styropian MODEROWANO jest jedną z 2 marek styropianu na polskim rynku posiadających Certyfikat “Gwarantowany Styropian” przyznawany przez Polskie Stowarzyszenie Producentów Styropianu (PSPS). Taki certyfikat oznacza że: • spełnia on wymagania wagowe dla każdej odmiany • parametry deklarowane są zgodne z rzeczywistymi, • wyroby są poddawane procesowi ciągłej kontroli przez niezależne instytucje (ITB), • kupujesz styropian rekomendowany przez Polskie Stowarzyszenie Producentów Styropianu(PSPS). e-rzecznik MODEROWANO

Podczas eksploatacji budynku powstaje w nim wilgoć, która powinna być usunięta za pomocą układu (systemu) wentylacji. Najczęściej wilgoć powstaje podczas gotowania, mycia, kąpieli itp., ale także sami użytkownicy domu są jej źródłem. Dlatego ważne jest, aby system wentylacji budynku był sprawny i skuteczny. Niestety nie jest to wystarczające rozwiązanie dla budynków, w których zawilgocenie ścian powstaje z powodu ich niewłaściwej konstrukcji. Ocieplenie budynku wiąże się prawie zawsze z poprawą jego izolacyjności oraz szczelności. Przez przegrody budowlane, w wyniku procesu przenikania ciepła, następuje również proces przenikania wilgoci.Ten proces jest związany z różnicą ciśnienia pary wodnej wewnątrz budynku i na zewnątrz, ponieważ jest ono różne dla różnych temperatur. Podczas przepływu przez ścianę para wodna napotyka na warstwy, z których część jest dobrymi przewodnikami, a część nie. Dodatkowo temperatura przegrody zmienia się wraz z jej grubością tzn. w zimie na zewnątrz jest ujemna, a wewnątrz dodatnia. Takiemu układowi temperatur w przegrodzie, odpowiadają również różne ciśnienia nasycenia pary wodnej, które określają ilość wilgoci w postaci pary jaka może być przyjęta przez powietrze w danej temperaturze . Jeżeli w przegrodzie następuje dalszy wzrost ciśnienia (powyżej nasycenia), to wilgoć z powietrza jest wykraplana jako woda i może to powodować degradację przegrody budowlanej. Na zdjęciach widać typowe objawy wynikające z braku izolacji: 1 - samej ściany 2 - osadzenia okna. Przegrodę należy dobrze wysuszyć w okresie letnim i dokonać jej ocieplenia, tak aby również mostek liniowy nad oknem został zlikwidowany.

Ponieważ piwnica ma być nieogrzewana, to istotne jest zadbanie o ocieplenie stropu pod pierwszą ogrzewaną kondygnacją. Schemat takiego systemu : To pozwoli uniknąć błędów związanych z późniejszymi komplikacjami z ogrzewaniem domu.

Grafitowy ma najlepszą wartość lambda = 0,031 np. [lokowanie produktu] . Ale zwróciłbym jeszcze uwagę na jakość wykonania tzn. czy podlega on jakieś weryfikacji, posiada certyfikat Gwarantowany Styropian itp.