W JAKIM WIEKU NASZE DZIECI OPUSZCZAJA DOM RODZINNY

[ma]

Moj 17letni syn wlasnie wyjechal na studia za granice. Ciekawa jestem, w jakim wieku polskie dzieci opuszczaja rodzinne gniazdo i czy bierzecie to pod uwage budujac dom - w koncu inne sa potrzeby mieszkaniowe dwojki emerytow z psem lub bez psa, a inne rodziny z dziecmi.

[kasiek]

Staraliśmy się brać to pod uwagę, ale temat jest trudny. Myślę, że przy więcej niż jednym, dwóch dzieciach nie da się zbudować dobrego domu i na chwilę obecną i na czas emerytury. No bo teraz potrzeby metrażowe mamy całkiem spore, ale najstarsze dziecko ma 10 lat i jeszcze jakiś czas nie wyfrunie z domu (tak mi się przynajmniej wydaje). Z drugiej strony jesteśmy zwolennikami usamodzielniania się, na pewno nie uznajemy wspólnego mieszkania z dorosłymi dziećmi za dobre. I co jak dorosną, sprzedać dom i wybudować mniejszy? Oddać dzieciom? W tym miejscu, gdzie budujemy, mieszkamy już parę dobrych lat i nie chcielibyśmy go opuszczać. Na razie mamy taki projekt, że w miarę bezproblemowo da się zrobić dwa samodzielne mieszkania: jedno na górze, drugie na dole. Można jeszcze przestać używać części domu, mieć pokoje gościnne dla dzieci i wnuków, tylko trzeba to utrzymać . Na razie staramy się nie martwić na zapas.

[myrmota]

Moje córki narazie nie mają nawet półtora roku ale mój teść zbiera już na collage dla dziewczyn (jest amerykaninem) i pewnie dziewczyny po maturze wyjadą z Polski

[mbz]

Ja bym byla chyba za utrzymaniem pokoi, milo wracac od czasu do czasu do domu rodzinnego wiedzac, ze ma sie tam swoj niezmieniony kat

[ma]

tez mysle, ze jeszcze dlugo nie zmienie pokoju mojego syna w goscinny czy gimnastyczny, ale jak ktoregos dnia zacznie powoli zabierac z niego co bardziej osobiste rzeczy i ten pokoj faktycznie przestanie juz byc jego, to nie bede chyba robic z niego mauzoleum. To tylko teoria, bo sprawa jest tak swieza, ze jeszcze kiepsko do mnie dociera...

[siewonka]

Zdanie mam podobne jak Kasiek nie da się zbudować dobrego domu na teraz i emetyturę zwłasza jak się ma dwoje dzieci ale też mamy w planie później nie używać części domu wyjdę raz na jakiś czas i umyję okna. Pokoje dzieci chciałabym jeśli oczywiście dzieci się wyprowadzą zostawić przez jakiś czas niezmienione po to żeby miały swój kąt jak przyjadą w odwiedziny do nas ze swoimi dziećmi. Nasz dom jest tak zaprojektowany że mogą w nim mieszkać nawet trzy rodziny (od biedy) i każde mieszkanie będzie miałą oddzielną łazienkę, kuchnie i wejście. . Ale nie ukrywam że wolałabym żeby tak się nie stało. Nie jestem zwolennikiem domów wielorodzinnych.

[ma]

probuje sobie przypomniec, jak to wygladalo z mojej strony, gdy wyprowadzilam sie z domu. Moi Rodzice nie zachowali mojego pokoju jako mojego i nie pamietam, zebym miala o to do kogokolwiek pretensje. Mysle, ze wobec natloku wrazen, emocji i zdarzen tego okresu taki problem po prostu nie zaistnial. Pytanie tylko, czy to jest regula?

 

A w jakim momencie zyciowym/wieku opusciliscie dom?

[siewonka]

Ma nie chodzi o pretensje. Odwiedziłam ostatnio ciocię do której przyjechała moja kuzynka ze swoimi dziećmi i rozlokowała się od razu w swoim dawnym pokoju. Wydało mi się to bardzo miłe.

A ja wyprowadziłam się z domu mając niespełna 21 lat.

[ma]

masz racje - to takie "swoje miejsce na ziemi"

[Ewunia]

Zdecydowanie za późno. Ja będąc w wieku starszego syna byłam juz na swoim. Ale takie czasy, nie każdemu udaje sie dostatecznie wcześnie wstrzelić w samodzielność.

[ma]

Ale takie czasy, nie każdemu udaje sie dostatecznie wcześnie wstrzelić w samodzielność.

Myslisz, ze to rzeczywiscie sprawa czasow i to wlasnie teraz dzieciaki maja trudnosc w usamodzielnieniu sie? Moje doswiadczenia i obserwacje sa odwrotne: dawniej, chocby ze wzgledow mieszkaniowych, dzieci pozniej opuszczaly dom rodzinny, czesto juz z wlasnymi, podrosnietymi dziecmi. Teraz mieszkania mozna kupic/wynajac, bo sa dostepne, swiat stoi otworem i dzieciaki bez zadnych kompleksow startuja w samodzielnosc i przyszlosc. Prawdopodobnie to nie jest regula i wlasciwie mam taka nadzieje, bo bardzo bym nie chciala, zeby moje drugie dziecko wyfrunelo z gniazda rownie wczesnie, jak pierwsze.

[tomek1950]

Moja trójka już wyfrunęła. Najpierw średnie, potem najstarsze. Jako ostatni wyfrunął syn gdy miał 19 lat. Początkowo mieszkanie się powiększyło, ale szybko przerobiliśmy jeden pokoik na garderobę - wygoda wielka, drugi na gabinet żony - też wygodnie.

W jakim wieku wyfruwają dzieci? Zależy to od wielu spraw. Ja wyfrunąłem mając 23 lata, ale wylądowałem w mieszkaniu tesciów bo na wynajem czegokolwiek nie było kasy. Jedna pensja, studiujaca żona, małe dziecko.

Oczywiście istnieje ryzyko, że uwolnione dziecko zachłysnie się wolnością, ale czy my bylismy inni?

[ma]

fakt, chyba nie bylismy inni, jednak mozliwosci byly mniejsze. Nie wiem, moze to sprawa indywidualna...

[Ewunia]

Myslisz, ze to rzeczywiscie sprawa czasow i to wlasnie teraz dzieciaki maja trudnosc w usamodzielnieniu sie?

Tak, bo ja po studiach OD RAZU poszłam do pracy, której miałam DO WYBORU za niezłe pieniądze. Od razu wynajęłam mieszkanie w dużym mieście i utrzymywałam się sama. Spróbuj dzisiaj za 800 brutto, bo tyle całkiem często oferuje się za pierwszą pracę i jeszcze pracodawca każe sobie rękę całować.

[ma]

Spróbuj dzisiaj za 800 brutto, bo tyle całkiem często oferuje się za pierwszą pracę.

Kiedy mysle o wyfruwaniu dzieci z domu, wcale nie zastanawiam sie nad finansami, bo chyba obecnie faktycznie dzieci dlugo sa zalezne pod tym wzgledem od rodzicow.

[kasiek]

Myślę, że to jest tak jak z "dzisiejszą młodzieżą". W każdych czasach jest zła. Teraz też niektórzy są szybko w stanie dostać pracę, z której można się utrzymać i usamodzielnić, inni nie bardzo. Pewnie, że kiedyś było inaczej, ale wydaje mi się, że po prostu inaczej. Może nam się wydawać, że łatwiej albo trudniej, ale patrzymy na to z własnej perspektywy. Poza tym jak rodziców nie stać, to zazwyczaj dzieci zaczynają sobie radzić bez ich pomocy finansowej. A jeśli taka pomoc jest dostępna, to z nią łatwiej i rzadko kto z niej rezygnuje.

[Agacka1719499039]

Moje pociechy 12 i 9 lat jeszcze nie chcą się wyprowadzić!

[ma]

5 lat temu tez tak myslalam. Nawet jeszcze 3 miesiace temu.

Moja corka (19) miala ciagoty do studiow zagranicznych, wybrana uczelnie i kierunek w Stanach, ale jak przyszlo co do czego, to stwierdzila, ze za daleko i juz drugi rok studiuje "w domu".

Za to jej mlodszy brat (17) dostal swietna propozycje studiow za granica i mimo mlodego wieku i doskonale zdanych egzaminow na warszawska uczelnie, pojechal w swiat. Burza (mozgow) trwala od czerwca do sierpnia.

Teraz pozostalo nam jedynie przystosowac sie do nowej sytuacji.

[Gość]

prawda.

Dzieci wychodza z domu, my sie starzejemy, trzeba sie zaopiekowac rodzicami...

Liczba osob i potrzeby zmieniaja sie co pare lat.

Mieszkanie czy dom, maly dom-duzy dom, parterowy-pietrowy, prysznic-wanna, ogrod-balkon, liczba pokojow, wielkosc zmywarki, liczba garazy. Nie sposob tego ogarnac

[lola]

Zgadzam się z gościem.

Budujemy dom na potrzeby młodej rodziny z dziećmi. I nie wiem, czy bedą chcieli wyfrunąć, czy moze zostaną. A moze gdy one odejdą, to wezmę swoich rodziców, by sie nimi opiekować i odwdzięczyc za to że po-

prostu są? Dlatego jezeli chodzi o dom, to lepiej więcej miejsca niz za mało.

Zauważmy też, że wielu starszych ludzi trzeyma pokoik na wypadek, gdy córka lub syn przyjedzie, albo wnuki na wakacje...