Miesięcznik Murator ONLINE

Skocz do zawartości

Aranżacja ogrodu


Recommended Posts

Głownia plamista liści traw występuje jesienią i na wiosnę w postaci szaro-brunatnych, a później czarnych pęcherzyków na liściach. Liście niektórych odmian wiechliny łąkowej i kostrzewy czerwonej rozłogowej mogą stać się chlorotyczne pokryte czar¬nymi plamami. Sprawcami głowni plamistej są grzyby z rodzaju Jamesdicksonia: J. irregularis i J. dactylidispoprzednio zaliczane do rodzaju Entyloma. W przeciwieństwie do innych grzybów głowniowych zarodniki Jamesdicksonia nie przerywają epidermy i nie wysypują się samorzutnie, jako czarna proszkowata masa, lecz pozostają we wnę¬trzu liścia. Wydostają się z pęcherzyków i rozprzestrzeniają dopiero podczas koszenia trawników. Objawy porażenia przez Jamesdicksonia mogą być niejednokrotnie prze¬oczone ze względu na późny okres występowania choroby oraz mylenie z innymi plamistościami liści. Choroba ma znaczenie na obiektach sportowych, gdzie zimozieloność trawników jest brana po uwagę.

Zapobieganie: utrzymywać równowagę składników nawozowych, usuwać skoszo¬ną trawę i starą darń przez wertykulację. Stosować odmiany odporne.

 

glownia_plamista_traw.jpg

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • Odpowiedzi 3,3k
  • Utworzony
  • Ostatnia odpowiedź

Najaktywniejsi w wątku

Najaktywniejsi w wątku

Dodane zdjęcia

Śluzowce spotkać można na liściach traw podczas wilgotnej pogody jesienią. Skupienia zarodników (sporangia) tworzą niebiesko-szare place w darni wielkości od 2 do 60cm średnicy. Śluzowce nie są patogenami i nie stanowią dużego zagrożenia dla traw. Można je spotkać wszędzie tam, gdzie znajduje się w stanie rozkładu sub¬stancja organiczna pochodzenia roślinnego. W okresie rozrastania się grzyba jego śluźnia ma swoje siedlisko w glebie w miejscach bardziej wilgotnych. Gdy przygoto¬wuje się do owocowania, wybiera miejsca suchsze, wspinając się na rośliny, którymi mogą być również trawy Po okresie 1 -2 tygodnie Śluzowce z traw znikają. Mają jednak wpływ na wygląd trawnika i ograniczają fotosyntezę zasiedlonych liści. Jeśli Śluzowce pojawią się raz, będą rozmnażać się każdego roku w tym samym miejscu aż do czasu wyczerpania substancji organicznej.

Zapobieganie: usuwać skoszoną trawę, utrzymywać suche liście przez strącanie rosy wcześnie rano.

sluzowce.jpg

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Nie wszystkie przedstawione choroby mogą stać się problemem na każdym trawniku. Uszkodzenia spowodowane przez żółtą plamistość trawników, zgo¬rzel podstawy łodygi, antraknozę występują przeważnie na trawnikach często i nisko ko¬szonych. Groźne są przede wszystkim dla trawników sportowych. Niemniej jednak, jeśli trawnik przydomowy będzie pielęgnowany bardzo intensywnie, choroby te mogą się pojawić. Jest wiele czynników, które uznawane są za przyczyny wystąpienia chorób. Etiolo¬gia zazwyczaj wiąże się z kompleksem czynników abiotycznych powodujących stre¬sy, np.: susza, mróz, upał, cień, intensywne opady. Największy jednak wpływ na wy¬stąpienia chorób mają błędy w pielęgnacji trawników. Objawy choroby zauważamy w momencie zachwiania równowagi w ekosystemie trawnika. W trawniku egzystuje wiele mikroorganizmów, ale choroba występuje tylko wtedy gdy warunki sprzyjają rozwojowi patogena. Nadmierny wzrost nawożenia azotowego powoduje podatność traw na pleśń śniegową, mączniak prawdziwy i inne patogeny uszkadzające liście. Niski poziom azotu ułatwia infekcje grzybów Laetisatia fuciformis, Limonomyces roseipellis czy Sclerotinia homeocarpa. Nadmierne uwilgotnienie i wysoka temperatura nocą sprzyja aktywności grzybów z rodzaju Pythium, Fusarium i Rhizoctonia.Duże znaczenie ma również ter¬min stosowania nawożenia azotowego. Nie zaleca się stymulować wzrostu traw pod¬czas upalnego lata lub w okresach chłodu. Poza tym należy przywiązywać dużo uwagi do usuwania starej, zamarłej darni z trawnika. Jest ona bowiem siedliskiem wielu grzybów, ogranicza przemieszczanie się powietrza, wody i nawozów do gleby. Rośliny rosnące w spilśnionej darni stają się słabe i bardziej podatne na choroby. Utrzymanie trawni¬ka w dobrej kondycji wymaga zwrócenia uwagi na wszystkie czynniki wpływające na ekosystem. Łatwiej jest zapobiegać chorobom niż później porażone trawniki leczyć.

 

Aby zapobiec chorobom zaleca się:

• Stosować gatunki i odmiany zaadaptowane do naszych warunków klimatycznych.

• Wysiewać mieszanki wieloskładnikowe, a nie pojedyncze odmiany.

• Nawozić wszechstronnie, zapewniając równowagę składników. Program nawożeniadostosować do cyklu wzrostu traw.

• Kosić na zalecaną wysokość. Najlepiej skracać odrost nie więcej niż na 1/3 - 1/2 wysokości.

• Podlewać rzadko, ale głęboko i tylko wtedy gdy trawnik tego potrzebuje. Utrzymy¬wać powierzchnie trawnika suchą przed nocą. Codzienne zraszanie powoduje płyt¬kie korzenienie się traw i sprzyja rozwojowi chorób.

• Usuwać starą darń - nie dopuszczać do „sfilcowania" darni.

• Wzmacniać korzenie przez aeracje i piaskowanie.

• Utrzymać swobodny przepływ powietrza na trawniku. Wyciąć zbędne krzewy i drzewa.

• Nie zakładać trawnika w głębokim cieniu.

• Fungicydy mogą być skuteczne tylko przy pierwszych objawach choroby.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Trawnik po zimie

 

trawnik po zimie.jpg

 

 

Gdy się ociepla wielu z nas wchodzi do ogrodu po długiej zimowej przerwie, może okazać się, iż w czasie zimy trawnik uległ poważnym uszkodzeniom. Aby przywrócić jego zeszłoroczną świetność konieczne jest wykonanie szeregu prac pielęgnacyjnych...

 

Przede wszystkim trawnik mógł ulec uszkodzeniom mrozowym. W czasie mrozów darń może być odrywana od podłoża. Woda, która się pod nią gromadzi na przemian zamarza i odmarza, podnosząc darń do góry. Powoduje to, że wiosną darń, która została oderwana od korzeni, najczęściej usycha. Kolejnym problemem jaki zaobserwujemy może okazać się pleśń śniegowa, która występuje najczęściej na trawnikach z przewagą życicy trwałej lub wiechliny łąkowej. Jej powstawaniu sprzyja długie utrzymywanie się grubej i zaskorupionej pokrywy śnieżnej. Objawem jest biała grzybnia wokół uszkodzonej powierzchni, widoczna w okresach wysokiej wilgotności.

 

Podstawowym zabiegiem, jaki należy wykonać wiosną, jest wygrabienie trawnika i przeprowadzenie wertykulacji. Zabiegi te należy wykonać jeszcze zanim rozpocznie się okres wegetacji, z reguły pod koniec marca. Do grabienia najlepiej użyć grabki wachlarzowe (miotłograbie).

 

Wertykulacja natomiast polega na pionowym nacinaniu darni, co ułatwia napowietrzenie trawnika. Zabieg ten przeprowadza się za pomocą wertykulatora, nacinarki do darni lub aeratora. Małe trawniki wystarczy ponakłuwać widłami.

 

Jeszcze zanim trawnik wygrabimy i napowietrzymy, może okazać się konieczne jego zwałowanie. Dotyczy to trawników u których darń została poodrywana od podłoża. Wałowanie wykonuje się przy pomocy walca ogrodowego. Wałowanie dociska darń do podłoża zapewniając jej dostęp do wody i zapobiega wypadaniu fragmentów trawnika.

Nieco później, gdy zauważymy już pierwsze symptomy wzrostu trawy, należy wykonać nawożenie. Szczególnie ważne jest w tym okresie dostarczenie trawnikowi odpowiedniej dawki azotu. Dzięki temu nawożeniu Twój trawnik szybciej się zregeneruje i nabierze soczystych barw.

Jeżeli na trawniku pojawiły się mocno uszkodzone fragmenty może okazać się konieczny dosiew lub uzupełnienie tych fragmentów innymi fragmentami darni. Dosiew stosuje się głównie przy ubytkach na większej powierzchni. Małe ubytki lepiej jest pokryć fragmentami darni pobranymi z innych miejsc na trawniku (np. obrzeży trawnika ukrytych pod krzewami).

Podejmując decyzję o naprawie trawnika, warto zwrócić uwagę na fakt, iż w przypadku gdy większość jego powierzchni ma ubytki i jest pokryta mchem i chwastami, korzystniejsze może okazać się całkowite usunięcie darni i wysianie trawnika od nowa.

 

 

W wielu ogrodach przydomowych trawnik jest nie tylko punktem centralnym, ale także miejscem odpoczynku, zabaw i gry w piłkę. Trawnik podoła tak różnym obowiązkom pod warunkiem właściwego założenia i pielęgnacji. Przydomowe ogrody wraz z zielenią trawnika zawierają w sobie pragnienie przygarnięcia dla siebie choć kawałka biblijnego raju czy greckich pól elizejskich. Rola trawnika nawiązującego do zieleni ogrodów klasztornych czy podmiejskich błoni rośnie wraz z rozwojem miast i kurczeniem się zielonej strefy, obmurowywanej i asfaltowanej ze wszystkich stron. Pięknie utrzymany trawnik jest podstawą ogrodu klasycznego a w pozostałych stylach ogrodowych pełni funkcję dopełniającą dla pozostałych roślin.

 

I. Rodzaje trawników

 

W zależności od przeznaczenia trawniki można podzielić na różne rodzaje:

 

Trawniki dekoracyjne - parkowe - do oglądania. Mają cieszyć swoim estetycznym wyglądem, barwą i zagęszczeniem darni. Taki trawnik charakteryzuje się wolniejszym wzrostem, mniejszą odpornością na deptanie oraz powinien znosić umiarkowane zacienienie.

 

Trawniki rekreacyjne - uniwersalne - do oglądania i zabawy. Są najbardziej popularne.

 

Trawniki intensywne - sportowe. Charakteryzują się odpornością na deptanie.

 

• trawniki uniwersalne (parkowe)

• trawniki dywanowe (gazonowe)

• trwniki sportowe(Wembley) i rekreacyjne

• trawniki wolno odrastające (typu golf)

• trawniki do cienia

• trawniki kwiatowe-łąkowe (typu łąka naturalna)

• trawniki regeneracyjne (nasiona traw dające szybki efekt)

 

 

II. Gatunki traw

 

Charakterystyka najważniejszych gatunków traw gazonowych

 

1. Wiechlina łąkowa (Poa pratensis L.) - Nasiona kiełkują bardzo wolno około 18-20 dniach. Po zasiewie rozwija się wolno, zwłaszcza w mieszankach. W trawniku ujawnia się dopiero w drugim-trzecim roku. Nie lubi silnego zacienienia. Można ją wysiewać zarówno na terenach wilgotnych jak i suchych. Jest trawą niską, luźno-kępową z krótkimi podziemnymi rozłogami. Tworzy równą bardzo mocna darń wytrzymałą na deptanie i dość niskie koszenie. Trawa wybitnie wieloletnia, ma długi okres wegetacji. Najlepiej rozwija się na glebach lekkich , próchnicznych i żyznych, średnio wilgotnych. Jest jedną z najlepszych traw służących do zakładania terenów zielonych.

 

2. Życica trwała czyli rajgras angielski (Lolium perenne L.) - Nasiona kiełkują bardzo szybko bo już po 5-7 dniach. Trawa niska, luźno- kępowa, wytwarza dużą liczbę skróconych pędów wegetatywnych i silnie rozwinięty system korzeniowy. W sprzyjających warunkach jest rośliną wieloletnią. W naszym klimacie wykazuje duża wrażliwość na pleśń śniegową i przymrozki wiosenne. Po zasiewie rozwija się bardzo szybko, już w pierwszym roku osiąga pełny rozwój i wymaga częstego koszenia. Bardzo dobrze znosi koszenie do 2.5 cm. Jest trawą o bardzo dużych zdolnościach regeneracyjnych z silnie rozwiniętym systemem korzeniowym. Jest podstawowym gatunkiem na wszystkich rodzajach trawników intensywnie użytkowanych. W szczególności na boiskach piłkarskich. W mieszankach ma również znaczenie jako roślina okrywowa. Jej szybki wzrost stwarza dogodne warunki dla traw wolniej wschodzących , a tym samym nie dopuszcza do zachwaszczenia.

 

3. Kostrzewa czerwona - rozłogowa (Festuca rubra rubra Hack.) - Nasiona kiełkują po 12-14 dniach. Trawa niska o dość cienkich rozłogach. Wykształca dużą liczbę skróconych ciemno-zielonych pędów. Roślina wybitnie wieloletnia o długim okresie wegetacyjnym. Po zasiewie początkowo rozwija się wolno. Wytrzymała na niekorzystne warunki siedliskowe- gleby suche , lekkie lecz zasobne w próchnice. Znosi umiarkowane zacienienie i niezbyt intensywne deptanie. W mieszankach utrzymuje zieleń w okresach suszy, wypełnia luki w darni po zaschnięciu innych traw.

 

4. Kostrzewa czerwona półkępowa (Festuca rubra trichophylla Gaud.) i kostrzewa kępowa (Festuca rubra commutata Gaud.) - Nasiona kiełkują po 12-14 dniach. Trawa niska o bardzo wąskich liściach i soczysto - zielonej barwie. Bardzo wytrzymała na niekorzystne warunki siedliskowe - na okresowe susze. Znosi umiarkowane zacienienie. Przy częstym koszeniu wykształca darń zwartą i wyrównaną. Niektóre odmiany nadają się na "green" golfowy koszony na wysokość 0.6-0.8 cm.. Średnio wytrzymała na deptanie.

 

5. Kostrzewa owcza nitkowata (Festuca capillata Lam.) i kostrzewa szczeciniasta (Festuca ovina durisculla (L). Koch.) - Nasiona kiełkują po 14-16 dniach. Trawa bardzo niska drobno-kępowa. System korzeniowy ma płytki i słabo rozwinięty. Blaszki liściowe nitkowate lub wąskie. Początkowy rozwój kostrzewy nitkowatej jest szybszy niż kostrzewy szczeciniastej, która rozwija się szczególnie powoli. Rośnie na glebach piaszczystych suchych - kwaśnych. Odmiany posiadają różne zabarwienia: od ciemnej zieleni poprzez soczystą do szarej. Odpowiednio pielęgnowana i niezbyt często koszona tworzy atrakcyjną darń. W mieszankach jest łatwo zagłuszana przez gatunki towarzyszące. Nadaje się na trawniki dekoracyjne jednogatunkowe składające się z różnych odmian. Znajduje też zastosowanie na trawnikach ekstensywnych tzn. rzadko nawożonych i koszonych.

 

6. Mietlica pospolita (Agrostis capillaris L. syn A. tenuis Sibth.) - Nasiona kiełkują po 12 - 14 dniach Trawa niska drobno-kępowa o krótkich podziemnych rozłogach. Liście drobne lancetowate o soczysto- zielonym lub matowym zabarwieniu. Wiosną rozwija się późno i wcześnie traci atrakcyjny wygląd . Rośnie na glebach ubogich a nawet okresowo suchych. W warunkach wilgotnych zbyt agresywna w stosunku do innych komponentów trawnika. Zastosowana w mieszankach z innymi gatunkami nawet w niewielkim procencie (5%) po dwóch trzech sezonach opanowuje cały trawnik. Szczególne znaczenie ma na trawnikach bardzo nisko koszonych. Na polach golfowych. Znosi koszenie do 0.5 cm. Może też być stosowana na ekstensywnych trawnikach na ubogich stanowiskach.

 

 

III. Założenie trawnika

 

Przygotowanie terenu pod trawnik

 

Pod trawnik najlepiej przeznaczyć teren o małym spadku (max. do 20%). Na stromych zboczach lepiej posadzić krzewy a glebę wyściółkować. Do koszenia na zboczach możemy używać kosiarek elektrycznych, podcinarek lub kosiarek spalinowych: dolnozaworowych przy spadku do około 4% i górnozaworych przy spadku do około 20%.

 

Przygotowanie podłoża pod trawnik

 

W przypadku gleb wilgotnych, na których wiosną zalega woda, trzeba położyć rurki drenarskie (5-10cm średnicy) na głębokości 40-70cm i odległości co ok. 5m (gleby ciężkie) -10m (gleby lżejsze). Spadek powinien wynosić minimum 0.5% (5 cm na długości 1 metra). Przy większym obszarze rurki łączymy z rurami zbiorczymi a ich odpływ kierujemy do rowu, stawu, itp. W decyzji o potrzebie wykonania drenażu utwierdzić nas może następujące doświadczenie: przy typowej wilgotności gleby (nie podczas suszy i po deszczu) wykopujemy kilka dołów o średnicy 40 i głębokości 70cm a następnie zalewamy je wodą. Jeżeli woda w dołach utrzymuje się ponad 20 minut, założenie drenów jest konieczne. Na dreny układamy kilkucentymetrową warstwę żwiru lub grubego piasku.

Kolejną czynnością jest przygotowania warstwy urodzajnej, o optymalnej grubości co najmniej 10-15cm. Obowiązkowo usuwamy gruz, resztki wapna murarskiego, duże kamienie, fragmenty pni i korzeni drzew. Następnie wyrównujemy teren, starając się pozostawić naturalną wierzchnią warstwę gleby. Po wyrównaniu trzeba przekopać teren przyszłego trawnika usuwając chwasty. W przypadku terenu zaperzonego najlepsze jest bronowanie metodą na krzyż i wybieranie rozłogów chwastów wieloletnich. Można też stosować herbicydy zwalczające uciążliwe chwasty wieloletnie. Jeżeli to możliwe cały teren nawozimy ziemią kompostową lub zwapnowaną po pieczarkową, bądź też mieszamy wierzchnią warstwę z torfem odkwaszonym bądź średnim (najlepiej powyżej 20 litrów torfu na metr kwadratowy). Optymalny udział części organicznych wynosi około 5% objętości podłoża. Należy unikać zakopywania odpadów organicznych, żwiru, kamieni na miejscu przyszłego trawnika. Może to spowodować powstanie nierówności w miarę osiadania podłoża oraz powstawanie miejsc przesuszonych podczas lata. W przypadku układania trawy z rolki należy równie starannie przygotować podłoże! W przeciwnym wypadku ułożona trawa nie ukorzeni się prawidłowo i wyschnie po upływie kilku tygodni. Trawę z rolki można nabyć u producenta, choć są trudności z nabyciem małych powierzchni.

Optymalny odczyn podłoża przygotowanego pod trawnik wynosi pH: 5.5-6.5. Zbyt niski odczyn powoduje wzrost mchów, zbyt wysoki sprzyja rozwojowi chwastów dwuliściennych. Kolejna ważna czynność to wałowanie podłoża. Do tego celu najlepiej wykorzystać walce napełniane wodą lub piaskiem. Po wałowaniu gleba powinna mieć czas na ułożenie się (trwa to co najmniej 2-3 tygodnie!). Rozwijające się w tym okresie chwasty niszczymy herbicydami totalnymi, dolistnymi np.: Roundup firmy Monsanto.

 

 

 

 

IV. Siew trawy

 

Przed siewem trawy poruszamy lekko wierzchnią warstwę gleby 2-4cm, rozbijając przy tym grudki. Najlepszym terminem siewu jest kwiecień-maj (15IV-15V) oraz połowa sierpnia-połowa września. UWAGA: Trawnik posiany zbyt późno narażony jest na przemarznięcie zimą! Najlepszy scenariusz założenia trawnika przewiduje przygotowanie podłoża jesienią, zniszczenie wyrośniętych chwastów wczesną wiosną i siew po połowie kwietnia. Siejemy na glebę lekko wilgotną, najlepiej po naturalnych opadach. W przypadku sztucznego zraszania należy odczekać aż woda wniknie do głębszych warstw a warstwa wierzchnia lekko przeschnie, w przeciwnym wypadku nasiona traw będą przylepiać się do grudek ziemi i nie będzie możliwe ich przykrycie. Siać można ręcznie lub przy większych powierzchniach siewnikiem stosując zawsze metodę krzyżową pojedynczą lub podwójną! W przypadku dobrego przygotowania podłoża i optymalnych warunków zewnętrznych norma wysiewu wynosi około 40 (30) metrów kwadratowych z 1 kg nasion traw. Siejemy na głębokość około 0,5-1cm (nigdy powyżej 2 cm gdyż siewki mogą nie przebić się do powierzchni). Po siewie nasiona należy bezwzględnie przykryć ziemią: używając kolczatki, grabi do liści bądź wałując teren. Ten ostatni sposób jest szczególnie polecany w przypadku siewu wiosennego, gdyż zapobiega stratom wody z gleby przez parowanie. Pamiętajmy, że ulewny deszcz może spowodować wymycie nasion, szczególnie w przypadku gdy trawnik zakładaliśmy na stoku.

 

 

V. Zabiegi pielęgnacyjne trawników - pielęgnacja trawników

 

1. Koszenie trawników

 

Koszenie jest chyba najważniejszym zabiegiem pielęgnacyjnym na trawniku. Trawy na przycinanie reagują zwiększając ilość masy zielonej, aby zastąpić utracone liście. Koszenie zagęszcza więc trawnik i zwiększa jego walory estetyczne. Trawę należy ścinać co 7-10 dni. Nie stanie się jednak nic złego, jeżeli trawa pozostanie nieskoszona przez dwa, a nawet trzy tygodnie. Tyle tylko, że wówczas skoszenie będzie nieco utrudnione. Skoszone źdźbła powinny być usunięte z trawnika. Nie zebrane resztki tworzą po pewnym czasie zbitą warstwę zabierającą roślinom światło i hamującą dostęp tlenu do gleby. Po każdym koszeniu trzeba więc zgrabić skoszoną trawę. Warto to uczynić nawet wtedy, gdy trawnik kosimy kosiarką ze specjalnym pojemnikiem na ścięte źdźbła, gdyż ich część i tak pozostaje zwykle na trawniku. Skoszoną trawę należy wyrzucić na kompost. Może też służyć jako materiał do ściółkowania.

 

2. Podlewanie trawników

 

Zapotrzebowanie traw na wodę jest bardzo wysokie (sięga 2-3-4 litrów na metr kwadratowy) i jest największe w okresie intensywnych przyrostów (wiosną). Już po kilku dniach suszy trawa traci sztywność i zmienia odcień. Trawnik nawadniamy gdy ziemia wyschnie na głębokość około 3 cm, dawkami nie większymi niż 5 litrów na metr kwadratowy podłoża w ciągu godziny. Szczególnie należy uważać na ryzyko przelania i zagnicia traw na glebach cięższych. W przypadku trawników bardzo przesuszonych, na glebach lekkich, podlewamy częściej, lecz małymi dawkami ze względu na małe ilości jednorazowo wiązanej wody (ten sposób jest bardziej ekonomiczny). Jednak nawet większe dawki wody na glebach lżejszych nie są niebezpieczne. Przy podlewaniu gleba powinna być zwilżona na głębokość około 10-15cm, gwarantuje to właściwy rozwój systemu korzeniowego traw na większej głębokości. Zbyt płytkie wykształcenie się systemu korzeniowego czyni trawnik bardzo wrażliwym na suszę.

Jeżeli trawnik choruje, nie należy podlewać go wieczorem lecz rano, tak aby woda na źdźbłach mogła szybko wyschnąć. Podlewanie zimną wodą nie jest niebezpieczne dla roślin, wbrew obiegowym opiniom na ten temat. Nie zanotowano również przypadków oparzeń źdźbeł (efektu soczewek w kroplach wody) przy podlewaniu trawnika w południe. Wręcz przeciwnie- podlewanie w godzinach południowych pomaga schłodzić rośliny, choć jest nieekonomiczne ze względy na straty parującej wody. W przypadku wody zażelazionej lub zawapnionej podlewanie w godzinach południowych może spowodować powstanie na roślinach trudno usuwalnych, szpecących osadów (dotyczy to tylko niektórych rejonów naszego kraju). Polecamy automatyczne nawadnianie trawników zraszaczami wynurzalnymi połączonymi z czujnikiem deszczu. Zraszacze takie produkuje m.in. firma TORO.

 

3. Nawożenie trawników

 

Kolejnym koniecznym zabiegiem pielęgnacyjnym jest nawożenie. Wpływa ono bardzo korzystnie na formę trawnika. Zwiększa się jego zagęszczenie, a co za tym idzie, wygląda lepiej. Najlepiej jest wykorzystać dostępne w sprzedaży specjalne mieszanki nawozowe przeznaczone do nawożenia trawników. Zalecana dawka podana jest na opakowaniu. Nawożenie należy rozpocząć wiosną, kiedy ziemia już na dobre rozmarznie. Ostatni raz nawóz powinniśmy sypać pod koniec września, trawa musi mieć bowiem czas, aby się przygotować do zimy. Dodatkowo, wczesną wiosną możemy na trawniku rozsypać mieszankę torfową lub kompost.

 

4. Werykulacja trawników

 

Wertykulacja jest zabiegiem łączącym wyczesywanie martwych roślin z płytkim nacinaniem (do około 2 cm) powierzchni darni. Poza tym, następuje rozcinanie rozłogów i powierzchniowe napowietrzenie gleby. Wertykulację przeprowadzamy wiosną po pierwszym koszeniu. Dobrze jest połączyć ten zabieg z podsiewem miejsc, które szczególnie ucierpiały podczas zimy. Po raz drugi wertykulację przeprowadza się wczesną jesienią. Wyczesywanie wykonać można przy użyciu metalowych grabi. Obecnie w sklepach ogrodniczych są sprzedawane wertykulatory ręczne. Przypominają one swym wyglądem grabie o zębach wykonanych ze sprężystej blachy czasami wyposażone dodatkowo w kółka dystansowe. Wertykulacja na większych powierzchniach trawników wymaga jednak użycia wertykulatora mechanicznego.

 

5. Odchwaszczanie trawników

 

Zakładając trawnik należy poświęcić dużą uwagę na usunięcie dotychczas rosnących tam chwastów. Po wzejściu trawy, chwasty wieloletnie o korzeniu palowym np. uciążliwe osty (ostrożeń polny) usuwamy razem z korzeniem specjalną rurko-łopatką

 

6. Grabienie trawników

 

Grabienie pozwala na usuwanie z trawnika większych zanieczyszczeń: liści, fragmentów organicznych, śmieci. Na trawnikach gazonowych zaleca się zgrabianie trawy, która pozostaje po kosiarkach z bocznym wyrzutem. Do grabienia trawy powinno używać się specjalnie wyprofilowanych grabii.

 

 

7. Wapnowanie trawników

 

Wapnowanie ma na celu odkwaszenie podłoża i polepszenie wzrostu trawy. Ułatwia walkę m.in. z mchem i skrzypami rosnącymi wśród trawy. Wapnowanie małymi dawkami możemy przeprowadzić praktycznie o każdej porze roku, choć najlepiej wybrać okres powegetacyjny - jesienny. Większe dawki stosujemy na glebach cięższych i zakwaszonych, mniejsze na piaszczystych. Stosować można tylko łagodne nawozy węglanowe np. dolomit lub kreda. Do pogłównego wapnowania trawnika nie nadają się z nawozy tlenkowe (wapno budowlane palone i gaszone). Nawozy wapniowe bardzo powoli przenikają do głębszych warstw trawnika, dlatego nie zaleca się wapnowania corocznego lecz w odstępnie 3-4 lat. Wapnowanie polepsza odczyn gleby, poprawia jej strukturę i wpływa na lepsze przyswajanie składników pokarmowych przez trawy.

 

8. Obcinanie brzegów trawnika

 

Na ścieżkach i obramowaniu grządek często zachodzi potrzeba równego obcięcia brzegu murawy. Wykorzystujemy do tego specjalne szpadle.

 

 

VI. Problemy z trawnikami - choroby

 

Jak już wspomniano na początku, gwarancją uzyskania pięknego trawnika jest odpowiednie przygotowanie podłoża. Nie mniej ważne jest stosowanie prawidłowych zabiegów pielęgnacyjnych: koszenia, wertykulacji, nawożenia i nawadniania. W przypadku zauważenia problemów z murawą należy przede wszystkim zastosować standardowe zabiegi utrzymania trawnika. Jeżeli na trawniku dostrzegamy objawy choroby, to aby zapobiec jej rozprzestrzenianiu należy zbierać i wywozić skoszoną trawę lub kosić kosiarką z koszem. Jeżeli trawnik choruje, nie należy podlewać go wieczorem lecz rano, tak aby woda na źdźbłach mogła szybko wyschnąć. Poniżej przedstawiono najczęściej występujące problemy z jakimi możemy spotkać się na trawniku i metody zapobiegawcze.

 

Mech

- trawnik zbyt często podlewany/zbyt kwaśne podłoże. Problem występuje najczęściej wiosną i często ustępuje samoistnie w miarę wysychania podłoża. Osuszyć teren, zwapnować trawnik (najlepiej dolomitem - nawozem wapniowo magnezowym w postaci węglanowej, usunąć pilśń, zwiększyć wysokość koszenia, polepszyć dostęp światła słonecznego np. przez wycięcie ocieniających gałęzi. Można stosować fungicyd Mogaton lub nawozy typu Anty-Mech.

 

Grzyby kapeluszowe tzw. czarcie kręgi

- wewnątrz kręgów lub pasm grzybów kapeluszowych trawa zamiera. Związane ze zbyt wilgotnym stanowiskiem. Częstą przyczyną ich występowania jest użycie ściółki leśnej przy zakładaniu trawnika lub pozostawienie fragmentów pni drzew czy butwiejących desek. Zwalczanie polega na usuwaniu grzybów, częstszym koszeniu i aeracji trawnika. Trawnik nawozić nawozami wieloskładnikowymi.

 

Rdze

- małe plamki na liściach z których wydobywają się rdzawe zarodniki

- choroba atakuje trawnik pod koniec lata. Można stosować fungicydy (Topsin) i częściej kosić trawnik.

 

Zgorzel fuzaryjna

- powoduje placowate zamieranie i czernienie rozłogów i korzeni traw w okresie lata (zwłaszcza na nowo założonych trawnikach i gdy jest wilgotno). Choroba związana ze zbyt dużą wilgotnością i nawożeniem azotowym. Chorobie sprzyja wysoka wilgotność powietrza i wysoka temperatura.

 

Pleśń śniegowa

- występuje zwykle wiosną lub rzadziej jesienią. Objawem jest biała grzybnia wokół uszkodzonej powierzchni widoczna w okresach wysokiej wilgotności (np. rankiem). Na trawach ukazują się okrągłe plamy (zwykle 15-20cm średnicy) srebrzystoszare lub pomarańczowe, które szybko rozszerzają się. W czasie wilgotnej pogody zarażona darń gnije. Zwalczanie choroby polega na mniejszym nawożeniu (zwłaszcza późnym latem), częstym koszeniu trawy i usuwaniu butwiejących liści i innych zanieczyszczeń organicznych. Wiosną można zastosować umiarkowane nawożenie azotowe w celu przyspieszenia krzewienia traw. Przed zimą trawnik należy nisko skosić. Podczas zimy kiedy zalega okrywa śnieżna nie należy zadeptywać trawnika.

 

Brunatna plamistość

- brązowe szerokie plamy na trawniku, niektóre porażone rośliny zamierają, trawnik brązowieje zwłaszcza wiosną. Nie nawozić nawozami o dużej zawartości azotu, wertykulować trawnik jesienią. Występowaniu choroby sprzyja zacienienie trawnika, i warstwa pilśniowa.

 

Czerwona i różowa plamistość

- na wilgotnym trawniku pojawiają się nieregularne, słabo wyróżniające się różowe plamy. Z traw wyrastają czerwone nitki. zwalczanie polega na większym nawożeniu wieloskładnikowym i ograniczeniu wilgotności podłoża.

 

Mączniak prawdziwy

- pokrywa liście białym, wyraźnym nalotem. Porażone liście żółkną i zasychają. Trawnik przerzedza się. Zwalczanie polega na zmniejszeniu nawożenia azotowego, zwiększenia nawożenia fosforowego i potasowego. W przypadku miejsc zacienionych stosować mieszanki traw o charakterze cieniolubnym. Redukować ściskanie trawnika. Nie siać trawy zbyt gęsto.

 

Rizoktonioza

- okrągłe, brązowawe plamy lub pierścienie (od kilku centymetrów do metra średnicy) na trawniku z wyraźną krawędzią, wyczuwalny zapach grzybni. Widoczne zwłaszcza w pierwszym roku po posianiu trawy. Zmniejszyć nawożenie azotowe podczas upałów, regularnie usuwać pleśń. Chorobie sprzyja wysoka wilgotność powietrza i wysoka temperatura.

 

Braki nawozowe

- trawnik lekko żółtawy lub blady, zwiększyć nawożenie nawozami wieloskładnikowymi. Zastosować nawozy przeciw żółknięciu zawierające również mikroelementy.

 

Przenawożenie

- trawnika zasycha pasmami wkrótce po nawożeniu. Ograniczyć nawożenie przez 3-4 tygodnie, trawnik obficie zlać wodą.

 

Larwy

- Trawnik zasycha na skutek uszkodzenia korzeni przez larwy np. ploniarki, komarnicy, pędraków. Zastosować zoocydy: Basudin granulat lub opryskać preparatem Basudin, Decis, Owadofos. Darń głęboko wygrabić i rozluźnić wertykulatorem, zwiększyć nawożenie i nawadnianie.

 

Kret i nornice

- kret jest chroniony poza terenem ogrodów i szkółek. Istnieje kilka sposobów zwalczania, o różnej skuteczności: wiatraczki wprowadzające drgania do gleby, odstraszacze elektroniczne, repelenty - odstraszacze chemiczne, świece do gazowania nor, pułapki zaciskowe, pułapki zapadkowe do chwytania. Kopce rozrzucać. Występowaniu kretów nie sprzyja hałas koszenia oraz wibracje zraszaczy wynurzalnych.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

podaj miejsce skąd cytujesz, żeby cie nie oskarzono o plagait :)

 

pewnie że cytuję, moja wiedza jest nadal maleńka, ale pomyślałem że tutaj wielu osobom się to wszystko przyda.

nie wiem czy teraz znajdę źródło ale na przyszłość będę pamiętał o szacownych autorach

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Skula to drzewko z postu #370 (po lewej) wiesz jak sie nazwywa, i cz ono wyrasta w taki kształt czy trzeba je odpowiednio podocinać? Co prawda gdzieś wpadło mi w oko takie małe, ale nie iwem jak sie zachowuje dalej.

 

nie wiem o które drzewko Ci chodzi , może je wklej , będzie prościej

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Dołącz do dyskusji

Możesz dodać zawartość już teraz a zarejestrować się później. Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się aby dodać zawartość za jego pomocą.

Gość
Odpowiedz w tym wątku

×   Wklejono zawartość z formatowaniem.   Usuń formatowanie

  Dozwolonych jest tylko 75 emoji.

×   Odnośnik został automatycznie osadzony.   Przywróć wyświetlanie jako odnośnik

×   Przywrócono poprzednią zawartość.   Wyczyść edytor

×   Nie możesz bezpośrednio wkleić grafiki. Dodaj lub załącz grafiki z adresu URL.




×
×
  • Dodaj nową pozycję...