DOM - dlaczego pragniesz, dlaczego właściwie go budować?

[Elfir]

Ewa - po tym, co tu czytam - chyba na wsi jest inaczej. Ale powiedzmy sobie: na wsi, a nie na przedmieściu dużego miasta, gdzie wprowadzą się mieszczuchy bez korzeni i każdy zacznie od murowania ogrodzenia i realizowania wyścigu z sąsiadem.

 

Przynajmniej trzech moich klientów zrezygnowało ze stawiania ogrodzenia. A mieszkają pod większym miastem na kameralnym osiedlu.

Sama chetnie nie miałabym ogrodzenia, gdyby nie to, że dzieciaki idące chodnikiem pod moim domem nie szanują własnosci prywatnej - ale ja nie mieszkam "kameralnie".

W mieście też nie szanowały, więc akurat wychowanie jest jednakowe - w mieście większym czy mniejszym.

Edytowane 14 Maja 2014 przez Elfir

[Nefer]

Od zawsze marzyłam o domu. Od dnia, gdy w wieku lat chyba 5 pojechałam z rodzicami do rodziny w Przemyślu. Mieli piękną, przedwojenną wille nieopodal pięknego parku.

Zafascynował mnie ogród, powietrze, światło, przestrzeń wewnątrz i na zewnątrz. Pokój w którym spałam był wielkości całego naszego mieszkania. Tlen.

Potem życie wyrównało sprawę - nie było nas stać. Małe dzieci, brak zdolności kredytowej, wynajęte mieszkanie. Czas mijał. Zmieniała się sytuacja. Dzieci rosły a teściowie byli coraz starsi. Zaczęli chorować. Teść : 3 zawały, wylew, paraliż jednej strony. Teściowa : niewydolność serca. W zasadzie ciągłe wycieczki z jednej dzielnicy do drugiej przez korki. Dzieci rosły. W mieszkaniu 51 metrów, w trzech pokojach ...masakra. Ja postanowiłam nie oddawać sypialni. Więc synowie mieszkali w jednym, 12 metrowym pokoju. Tak się nie da.

Zdecydowaliśmy się zbudować dom dla nas i dla teściów. Teściowa kocha ogród. Teść - pojawiła się niewydolność płuc - nie dawał rady na 8 piętrze w 36mkw w centrum Warszawy z okami na zachód. Latem mieli ponad 40 stopni.

Wiele przemawiało za tym, że dom byc powinien, szczególnie,że teściowie mieli działkę w W-wie.

Rozsądek podpowiadał, że już czas. A serce, że zawsze tego chciałam.

I dlatego zbudowaliśmy dom. Mąż zarabiał, ja ogarniałam budowę.

Teraz każdy ma swój pokój, Dom jest przestronny, wygodny. Powietrze, światło, przestrzeń.

Prawdziwi przyjaciele wciąż są przyjaciółmi. Pojawili się nowi przyjaciele.

Drzwi się w zasadzie nie zamykają. Znajomi dzieci nie muszą wracać na noc do domu, więc nigdy nie wiem ile rano będzie nadprogramowych dzieci w domu. Jest gdzie spać Po pracy jest jak na wakacjach.

Jest spokojniej, wygodniej, a teściowa pod ręką. Gdy jest chora - robię zakupy na dwa domy. Załatwiam lekarzy , kontroluję temat. Jest po prostu bardziej cywilizowanie. I nie muszę już słuchać jak sąsiad pierdzi w wannie - takiego miałam w Szuflandii Ani jak drugi sąsiad wymiotuje przez okno. Albo jak sąsiadka znów jest bita przez syna. Albo jak kopie w drzwi narkoman, bo mu sie piętra pomyliły w środku nocy. I moje dzieci tez nie muszą tego przechodzić..

Każdemu życzę, by spełnił swoje marzenia - nie musi to być dom. Cokolwiek

Edytowane 14 Maja 2014 przez Nefer

[Bogumila89]

mogę Go sobie sama zaplanować tak jak ja tego chcę chyba tylko dlatego

[Kasia Wojtek]

Przewija się przez wątek wniosek, że każdy żyje tak jak lubi. Jeden w mieście, drugi pod miastem, trzeci na wsi.

Dla nas wybór miejsca był w zasadzie oczywisty. Poza miastem, w zielonej okolicy, w miarę spokojnej, ale nie na zupełnym odludziu. Czyli miejsce, jakich pełno

Do najbliższego miasta 5 km, nasza miejscowość ma "centrum", czyli urząd, kościół, kilka sklepów i chyba filia jakiegoś banku. Jest boisko i ... chyba tyle. Do tego "centrum" mamy z domu około 2-3 km. Sąsiedzi są, jak wszędzie, w naszym wieku, młodsi, starsi, z dziećmi w wieku naszej małej i podobnym. Codzienne pomachanie sobie do sąsiadów, kilka słów - takich nieistotnych, błahych ale sympatycznych uprzejmości przy pracach w ogródku. Czasem wpadnie do nas córka sąsiadów, czasem nasza pobawi się u nich w ogrodzie.

Ale ponad wszystko - cudowna możliwość wyjścia na spacer, który zaczyna się od razu za drzwiami domu. Wychodzę i już jest ładnie, nie trzeba mijać bloków, podjeżdżać "tylko kilka minut" do lasu. Jest 21-sza, 22-ga wieczorem, wpada do głowy myśl żeby się poruszać chwilkę i nie ma problemu - rower z garażu i choćby te pół godzinki się po okolicy pokręcić. I gdzie nie spojrzę - ładnie i zielono

Sami dzwonimy do najbliższych żeby wpadli. To nawet nie przyjmowanie gości, po prostu są, bo jak mówią, dla nich to jak wakacje. To samo my mówiliśmy wcześniej odwiedzając rodzinę z domami.

 

Jeszcze coś, co pewnie wielu zarobionych w ogrodach i wokół domu potwierdzi. Mieszkając w mieście, po powrocie z pracy nie miałem na nic siły. A nic nie musiałem w zasadzie robić. A teraz wracam, przebieram się i (lekko przesadzę) roznosi mnie energia Cieszę się naszym zrealizowanym marzeniem.

Edytowane 26 Maja 2014 przez Kasia Wojtek

[MaciekTyr.]

mogę Go sobie sama zaplanować tak jak ja tego chcę chyba tylko dlatego

 

Kiedyś każdy niby mógł mieć samochód jaki chciał, przy czym zawsze był to maluch... czasem duży fiat. Podobnie jest dziś z domem - narzuca się nie tylko rodzaj kotła i usytuowanie, ale także kolor i spadek dachu, elewację, styl, materiały... A jeśli w grę wchodzi kredyt, to bank wyraża zgodę na każdy remont/przeróbkę - do momentu spłaty bank jest współwłaścicielem.

 

Z pewnością wiele różnych potrezb zaspakaja posiadnie domu, lecz akurat potrzeba wolności, będzie tu ostatnią

[Kasia Wojtek]

Maćku, zastanawiam się, czy jesteś głosem rozsądku, trzeźwym spojrzeniem na pomysł budowania i "posiadania" domu, czy zwyczajnie to nie Twój klimat i wynajdujesz argumenty przeciw. Wolność, jej potrzeba, będzie w przypadku domu na pewno łatwiejsza do zaspokojenia niż w przypadku mieszkania w bloku. Ograniczona, ale w mniejszym stopniu. Chyba, że wolnym jest ten, który nic nie posiada, nic go nie trzyma, niczym się nie przejmuje; ale jakoś nie widzę szczęścia w oczach bezdomnych.

[bowess]

Czyżby dlatego dobrze mi się mieszkało w domu, że bank nic do niego nie ma?

Przecież mieszkania też ludzie kupują na kredyt i często też praktycznie dożywotni.

[MaciekTyr.]

Uważam, że są argumenty zarówno ZA, jak i przeciw (sam doświadczam jednych i drugich), dbam by i tych nie zabrakło ich w temacie - co do wolności... upieram się, że kredyt, budowa, niezmienialny plan na 30lat... tu akurat nie pomaga. Co nie oznacza zaraz nieszczęścia.

 

Kasiu, zasada, że wolny jest ten, kto nie posiada, jest dość stara. Przy czym nie popadajmy w skrajności - jak dla mnie, dbając o wolność, trzeba posiadać nie więcej niż tyle, by wciąż móc w swym życiu podejmować zmiany i decyzje. A co do bezdomnych... to słaba analogia, bo smutek tych z Polski, to nie ból nieposiadania własności a zwyczajny głód, zimno a nadto - nałogi... ale są i szczęśliwi bezdomni (np. tam gdzie mam mieszkanie):

 

http://nad.pisz.pl/images/2014/05/27/2014-04-061216705759.jpg

 

A ten Polak mieszka w grocie:

 

Edytowane 27 Maja 2014 przez MaciekTyr.

[PiotrFryga]

Dlaczego? Chyba żeby poczuć niezależność i dumę Chociaż ciężko jest robić coś dla samego siebie (budować wykańczać) bo włącza się (przynajmniej u mnie) ukryty i uśpiony perfekcjonista..ciągle bym poprawiał, gładził, wyrównywał.....mordęga:P

[Nefer]

Maćku, nie słyszałam o banku, ktory wydaje pozwolenia na remont czy przeróbkę- obawiam się, że poruszasz się z jakimś lekko wyimaginowanym świecie.

Cudownie, że masz ten komfort i możesz wybierać nie budowanie domu - to też wolność. Nie zawsze budowa domu to pragnienie posiadania, pokazania się czy jakiegoś innego, wrażego materializmu. Mnie nie udałoby sie zaopiekować 3 osobami (w tym dwoma niesprawnymi) w mieszkaniu 51 mkw. razem z moją dwójką dzieci. Więc czasem to nie komfort a konieczność.

[MaciekTyr.]

@Nefer - nie znam poszczególnych regulaminów, z tego co wiem, bank wpisany w hipotekę jest rodzajem współwłaściciela - do momentu spłaty to jest też jego dom, bo jego zabezpieczenie. Ograniczenia muszą być, bo inaczej mógłbym np. przerobić dom na magazyn, albo z przyczyn ekonomicznych rozsprzedać "na części" pozostawiając mury a bank finansował i piec i drzwi i parkiety... Ma prawo monitować, co się tym dzieje. Tak nie mniej, z pewnością bank nie ma celu, uniemożliwić podnoszenia standardu.

 

Oczywiście, że sytuacje są różne i nie tylko w sensie swej wyjątkowości; weźmy przykład domu na wiosce. W mojej klasie w Łodzi, tylko 2 osoby mieszkały w domach - to byli klasowi bogacze, a na wsi w domach mieszka każdy, więc o majętności to nie stanowi.

 

Opisuję sytuacje i przemyślenia, które mnie dotyczą i jestem pewien, że nie tylko mnie. Gdyby pragnienie posiadania i pokazania nie było dominujące, nasza domy wyglądałyby równie skromnie, jak te u bogatych Amerykanów:

rozejrzyj się: https://www.google.pl/maps/@26.338358,-80.183086,3a,75y,330.82h,73.14t/data=!3m4!1e1!3m2!1sg4PDr3Zd0r9YwmWxhIu1bg!2e0?hl=pl

Edytowane 31 Maja 2014 przez MaciekTyr.

[Elfir]

na wsiach najbiedniejsi mieszkają często w popegeerowskich blokach...

 

A bogaci Amerykanie m.in. tak:

http://cdn.freshome.com/wp-content/uploads/2012/11/River-House-Cabin-10.jpg

Edytowane 30 Maja 2014 przez Elfir

[MaciekTyr.]

W Boca (tam dałem link) Bogaci Amerykanie przylatują swoim odrzutowcami w piątek a odlatują w niedzielę, mają murowane domy, jak Polacy, ale nie sądzę, by poświęcali im swe zaangażowanie, jak my. Natomiast tamtejsi "Kowalscy", mają po kilka samochodów, telewizorów, basen... i "domek z kart" (jak widać w street view) Edytowane 31 Maja 2014 przez MaciekTyr.