Wariacje kulinarne NS.

[Chef Paul]

Z nudów zrobiłem kapuśniak na golonce wiep. i szyi indyczej.5 szt całych cebul i powiem ,że całkiem całkiem.

...

Z nudów powiadasz ... z indyczą szyją ...

... tak sobie siedzę (w garażu)

... i podziwiam tą kombinację ... a gdzie ta Twoja "tradycja" której brak mnie zarzucałeś ?

 

pzdr

[niktspecjalny]

Z nudów powiadasz ... z indyczą szyją ...

... tak sobie siedzę (w garażu)

[ATTACH=CONFIG]439493[/ATTACH]

... i podziwiam tą kombinację ... a gdzie ta Twoja "tradycja" której brak mnie zarzucałeś ?

 

pzdr

 

Wiesz ,że lubię kombinować i ją zmieniać choć przyznam ,że czasami Twoja tradycja nieco odbiegała od mojej. . Trzeba by było jakoś dowodzić wręcz spierać jak z tymi rodzinnymi tradycjami jest.Co do kombinacji to chodzi tu o zmianę smaku. Na golące tradycyjnie zawsze ale z szyją indyczą już niekoniecznie.

 

 

 

 

Tradycyjnie byłyby ziemniaki tłuczone okraszone cebulką. Tu nietradycyjnie jest ziemniak pieczony ,który to zainspirował mnie do zrobienia trzech sałatek własnie do pieczonego ziemniaka.

 

p.s

 

Na wklejonych fotkach jak się domyślam z Twojej restauracji na monitorze są moje warzywa z wywaru pod kapuśniak. Tradycyjnie zrobiłbym tymbaliki nietradycyjnie zapiekankę z warzywami.

Edytowane 17 Stycznia 2020 przez niktspecjalny

[niktspecjalny]

Tradycyjnie jajecznica na maśle. Jajka całe wbijane lub roztrząsane na rozgrzane masło. Polska tradycja jajecznicy (przeczytałem ze źródła to :

polska typowa jajecznica – na kiełbasie podwawelskiej lub wiejskiej, na boczku, na wędzonej szynce, podsmażonej cebuli z dodatkiem szczypioru

Wiki.

 

Kuchnia staropolska[edytuj | edytuj kod]

 

[TABLE=class: infobox noprint plainlinks, width: 250]

[TR]

[TD=align: center][/TD]

[TD=align: center]Zobacz w Wikiźródłach tekst

Jajecznica w Encyklopedii staropolskiej[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

Jajecznica musiała być znana i lubiana w Polsce od stuleci. Andrzej Szyjewski opisując stare słowiańskie święto Stado podaje, że na Rusi w siódmy czwartek po Wielkanocy zbierano się pod brzozami, składano ofiary z kaszy, pierogów i jajecznicy, a następnie śpiewano i tańczono^[6].

Zygmunt Gloger w Encyklopedii staropolskiej pod hasłem „Jajecznica” pisze, że była to ulubiona w Polsce potrawa z jaj smażonych na maśle lub słoninie, przyprawiana niekiedy ze szczypiorem i kiełbasą. Przytacza przy tym następującą historię: Kiedy Kazimierzowi Pułaskiemu w XVIII w., jako dar osobliwy, przysłano worek kartofli, kucharz jego, nie wiedząc, co z nimi zrobić, ugotowawszy, podał razem z jajecznicą, a wszyscy obecni nie mogli się dość nachwalić tej nowej potrawy. W innym miejscu, cytując Łukasza Gołębiowskiego, pisze o potrawie nazwanej „sielanka”, która była de facto uszlachetnioną odmianą jajecznicy przygotowywaną z żółtek jaj i kwaśnej śmietany. Miała być ona popularna w całej Polsce i na Litwie w XVII-wiecznych domach ziemiańskich^[7].

Stanisław Czerniecki, kuchmistrz wojewody krakowskiego Aleksandra Michała Lubomirskiego, w swej książce kucharskiej Compendium ferculorum, albo zebranie potraw (1682), obok wyszukanych potraw podaje też trzy przepisy na jajecznicę^[8], umieszczając je w trzecim rozdziale między potrawami mlecznymi:

 

• jajecznica prosta: Rozbij jajec, wlej na masło w rynkę a usmażywszy daj z rynką na stół, możesz też cebulki młodej zielonej, albo pietruszki drobno ukrajać.
  
• jajecznica z winem (na słodko): Masła w rynce rozpuść, jajec rozbij z winem i cukrem, i cynamonem, ubij to społem, a wlej na gorące masło, usmażywszy daj z rynką a nie mieszaj.
  
• jajecznica ze śmietaną słodką: Rozbij jajec z śmietaną słodką, wlej na gorące masło, smaż a mieszaj, a daj z rynką na stół dodawszy soli z potrzebą.
  

Kuchnia polska XIX wieku i późniejsza[edytuj | edytuj kod]

 

Wincenta Zawadzka w swojej Kucharce litewskiej (pierwsze wydanie 1854) podaje cztery przepisy na jajecznicę, przy czym „jajecznicą sadzoną” nazywa jajka sadzone. Prócz tego w tej książce kucharskiej opisany jest sposób przyrządzania jajecznicy ze szczypiorkiem, ze śledziem lub szynką oraz „z szarpaniną” (suszonym szczupakiem lub leszczem)^[9]. Z kolei Lucyna Ćwierczakiewiczowa w 365 obiadach (pierwsze wydanie 1860) w przepisie na jajecznicę zaleca podczas rozbijania jajek dodać słodką śmietanę. W drugim przepisie jako dodatek występuje tarty ser szwajcarski lub parmezan oraz białe wino^[10].

W pochodzącej z I połowy XX wieku Uniwersalnej książce kucharskiej autorstwa Marii Ochorowicz-Monatowej znajdują się przepisy na jajecznicę ze szczypiorkiem, z cebulką, z krojoną w kostkę kiełbasą lub szynką, ze śledziami lub wędzonym łososiem, ze świeżymi grzybami, oraz „po węgiersku”, smażoną na paprykowanej słoninie. Bardziej szczegółowo jest opisane przygotowanie jajecznicy z wykwintniejszymi dodatkami, jak trufle czy szparagi. Ponadto Ochorowicz-Monatowa podaje przepis na „jajecznicę po lyońsku”, z ementalerem i parmezanem, podawaną z grzankami^[11].

Jajecznica w polskiej kulturze ludowej[edytuj | edytuj kod]

 

Kaszubską tradycją wielkanocną jest podanie dla rodziny na niedzielne śniadanie wielkiej jajecznicy na boczku^[12][13], która tutaj nosi nazwę „prażnica”^[14]. Smażono ją na bardzo dużej patelni, z której każdy nakładał sobie porcję. Według zwyczaju, podobne danie gości na tradycyjnym wielkanocnym stole również na Żywiecczyźnie^[12][15], gdzie z kolei bywa nazywana gwarowo „jajeśnicą”^[16].

Jajecznica posiada też regionalne śląskie nazwy. „Wajecznica” i „wajeczyna” to jej nazwa w okolicach Cieszyna, „jajeczniki” w Goleszowie i „smażylnica” w Istebnej^[17]. Na Śląsku gospodynie podawały ją z okazji Zielonych Świątków oraz na niedzielne śniadania, często na wolnym powietrzu, dla rodziny i zaproszonych gości. Tu smaży się ją tradycyjnie na wędzonej słoninie i ze szczypiorkiem, podając ją na grubych pajdach świeżego razowego chleba^[17]. Józef Ondrusz w opracowaniu pt. Obrzędy i zwyczaje dotyczącym Śląska Cieszyńskiego pisze^[18]:

Z Zielonymi Świętami były związane przede wszystkim zwyczaje pasterskie i smażenie jajecznicy. (…) Po południu, zwłaszcza kiedy dopisała słoneczna pogoda, po wsiach odbywało się smażenie jajecznicy. Krewni albo też sąsiedzi tworzyli grupki i udawali się pod las lub nad rzekę, gdzie z dużych kamieni układali palenisko, na którym smażono jajecznicę. Gospodynie w fartuchach przynosiły po kilka jajek, po sporym kłepetku wędzonej słoniny, duży rondel i wszystko, co do smażenia było potrzebne oraz bochen razowego chleba. Gospodarze przynosili w zanadrzu coś ostrzejszego dla rozweselenia nastroju. Młodzież na tę jajecznicową biesiadę zapraszała również jakiegoś wiejskiego muzykanta, bo była to doskonała okazja do śpiewu i tańca. Usmażoną jajecznicę gospodynie nakładały na kromki razowca i roznosiły obecnym. Po posiłku gwarzono, śpiewano, tańczono i bawiono się aż do późnego wieczora.O jajecznicy w kontekście tradycyjnego śniadania poza okresami postów, wspomina się również omawiając tradycje kulinarne na Warmii i Mazurach^[19].

Wyżej wymienione zwyczaje znalazły odbicie w oficjalnej „Liście produktów tradycyjnych” powadzonej przez Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi. W kategorii gotowych dań i potraw wpisano na nią następujące regionalne odmiany jajecznicy:

 

• „Kaszubska jajecznica na węgorzu / Prażnica” (wpis 2006-09-03),
  
• „Wajecznica / smażylnica, czyli jajecznica po cieszyńsku” (wpis 2008-01-31).
  

Jajecznica w literaturze[edytuj | edytuj kod]

 

 

• Ożenek Nikołaja Gogola – o rękę swatanej panny Agafii ubiega się urzędnik i radca dworu, niejaki Jajecznica (w ros. oryg. „Яичница”), któremu nazwisko przysparza kłopotów i wielu drwin.
  
• Kariera Nikodema Dyzmy Tadeusza Dołęgi-Mostowicza – przykładem prostackiego zapatrywania na luksus u tytułowego bohatera była jajecznica z dziesięciu jaj z szynką, która podana na śniadanie musiała być dla niego koniecznie tłusta.
  
• Nad Niemnem Elizy Orzeszkowej – Justyna wspólnie z rodziną Anzelma i Jana Bochatyrowiczów zjada posiłek złożony z ciemnego chleba, kwaśnego mleka zmieszanego w połowie z „różową” śmietaną, świeżego miodu, serów, z których jeden jest „przywiędły” a drugi świeży, masła oraz ciepłej jajecznicy. Autorka opisuje szczególny sposób, w jaki jedzą Anzelm, Jan i dwie młode dziewczyny: przesadnie powolny i delikatny, w którym widać „od dzieciństwa nabieraną albo z krwią dziedziczoną obawę przed okazaniem grubiaństwa i żarłoczności”.
  
• Siekierezada Edwarda Stachury – Janek Pradera z Peresadą u babci Oleńki jajecznicę z dwunastu jaj jedzoną wspólnie z jednej patelni przepijali bimbrem.
  
• Rycerze na rozdrożach Kiryła Bułyczowa – dla Korneliusza Udałowa wspomnienia rodzinne wzbudzał aromat porannej kawy i skwierczenie jajecznicy. Również w powieści Zbigniewa Nienackiego o Panu Samochodziku pt. Niesamowity dwór magistra Bigosa zapachem jajecznicy koleżanka Wierzchoń budziła.
  
• Podróż za jeden uśmiech Adama Bahdaja – tu jajecznica spełnia kilka funkcji: jest wyznacznikiem dobrej kondycji fizycznej i psychicznej Dudusia Fąferskiego („Czuje się teraz dużo lepiej i ma wilczy apetyt. Na śniadanie zjadł jajecznicę z trzech jaj, a do tego pół bochenka chłeba. Mam nadzieję, że z niego coś wyrośnie”), oraz pełni wobec Dudusia rolę wychowawczą jako jajecznica z proszku jajecznego przyrządzana przez ciocię Kabałę poznaną podczas podróży autostopem. Rzekomo (według zeznań Poldka na komisariacie MO) jajecznicę z dziesięciu jaj i pół kilograma boczku dla swojego chłopaka, sportowca Franka Szajby, robiła też ciocia Anka, żeby „nie zasłabł na treningu”.
  
• Bohaterowie przeznaczonej dla młodzieży powieści Długi deszczowy tydzień Jerzego Broszkiewicza przygotowują sobie na śniadanie jajecznicę według interesującej receptury.
  
• W powieściach i opowiadaniach Agathy Christie jajecznica wymieniana jest w ośmiu^[20], a w każdej z nich tylko raz, przy czym cztery razy stanowi ona składnik śniadania, co zapewne świadczy o angielskim przywiązaniu do tej potrawy podczas pierwszego posiłku. Zwykle towarzyszy jej kawa, a jeżeli pisarka nadmienia o szczegółach jajecznicy, to jest ona przyrządzana z bekonem (Wielka czwórka) albo bekonem i cynadrami (Zbrodnia na festynie).
  

Jajecznica w historii[edytuj | edytuj kod]

 

 

• XVII wiek. Pewien mieszkaniec Paryża zaproponował Jakubowi Sobieskiemu (ojcu późniejszego króla Jana III Sobieskiego) makabryczną jajecznicę – z kawałkami ciała zabójcy Henryka IV, króla Francji. Miało to miejsce podczas młodzieńczych podróży Sobieskiego po Europie, po tym jak był on świadkiem publicznych tortur i stracenia zamachowca François Ravaillaca, rozerwanego końmi i rozsiekanego 27 maja 1610 r. Publiczność miała wówczas pozbierać kawałki ciała i zawinąwszy w chustki, zabrać do domów. Sobieski, jak sam relacjonował, odmówił takiego posiłku – „Ażeśmy mu w oczy obadwa plunąwszy szliśmy od niego.”^[21]
  
• XIX wiek. Biografowie Włodzimierza Lenina odnotowują, że choć on sam był smakoszem, to jego małżonka Nadieżda Krupska była całkowitym antytalentem kulinarnym. Po wielu latach spędzonych na emigracji żona wodza rewolucji przyswoiła sobie z trudem kulinarny elementarz: kotlety oraz – jajecznicę, a tę ponoć na 12 sposobów: z cebulą, z pomidorami, z chlebem itp.^[22]
  

 

Moja to nietradycyjna ponieważ:

 

 

Dodatkami w kolejności na patelni są : masło ,cebula (nie szalotka) , szynka jak ze wsi , pomidor.

 

 

Oddzielam białka od żółtek ,a białka rozbijam widelcem.

 

 

 

Na patelni to nie ma być sos ,jak wrzucę pomidory to po chwili wlewam rozbite białka.

 

 

Jak się zetną i nie ma (gluta) wlewam żółtka.

 

 

Mam kontuzjowanego Młodego na górze to mu usługuję .

 

 

 

Jak widzisz nie ma to nic wspólnego z tradycja ale z moja wariacja kulinarna już tak. Nie wiem jak wygląda Twoja tradycyjna jajecznica ale przypuszczam ,że jest z tradycyjnej księgi kulinarnej.

 

pzdr.

[niktspecjalny]

 

Małe ciabatty rozkroiłem i z prostym farszem zrobiłem takie jakieś gorące coś.Mięsko z rosołu ,pieczarka , cebula, pokruszona gorgonzola i żółty Edam Rycki.

 

Przygotowałem ciasto czyli "męski placek z owocami.Siedzi w piekarniku.

 

 

 

Jest rodzinka to i otwieram tradycję no może wariacką czasami ale otwieram.

[niktspecjalny]

Nie są to tradycyjne potrawy książkowe ale jak nabiorą mocy w latach może historia moja rodzinna małym drukiem gdzieś zapisze te proste potrawy.

 

 

Męski placek z owocami już wyjęty z piekarnika. .Robię go już trochę smakuje zawsze tak samo różniąc się owocami.

 

 

Tradycyjne gołąbki jakie robiła moja babcia. Nie są z żadnej książki i nie wpisały się w kulinarną światowąąąą tradycję. Różnią się może tym że są z mielonej łopatki wieprzowej i cielęciny takiej na gulasz . Nie są zabielane śmietaną ale babcia dodawała pomidory z działki i w wywarze fruwały ich kawałki. Dużo cebuli do farszu i moczona bułka taka czerstwa bułka, nie ryż.Sól i pieprz.

 

 

Tost na śniadanie i jajko no może po wiedeńsku nie koniecznie ale na wodzie z octem z jabłek polskich. Do tradycji książkowej nic nie ma.

[niktspecjalny]

 

 

Krupnik z kaszą jęczmienna na rosole wołowym. Tradycja w domu.

 

 

 

 

Kotleciki kalafiorowe ze szpinakiem w mace kukurydzianej.

 

 

 

Jako dodatek do drugiego dania kotlet mielony z pietruszką i gorgonzolą tartą.

 

 

Gruszka konferencja, kogel-mogel , piana z białek i zsiadłe mleko . Racuchu jak u babci.

 

 

 

i na koniec omlet na zielono , Szczypior,natka,koper.

[niktspecjalny]

Jako ,że w chałupie nic się nie powinno marnować takie małe danko z wykorzystaniem elementów już wykorzystanych w innej potrawie.Tradycja mówiła ,że babcia dziadkowi jak został makaron robiła takie kluchy z kiełbasa ,cebula,czosnkiem i jajkiem.Powinno być jeszcze dużo zieleniny bez szczypioru.

 

 

[niktspecjalny]

Zapomniałem o tradycyjnych gołąbkach babci . Tu w nich jest tyla czyli są tarte ziemniaki , sól pieprz, smażona kiełbasa i boczek i cebula.Zostały liscie to zapiekę je w piekarniku jako gołąbki .Takie rodzinne - tradycyjne.

 

 

 

Do piekarnika.

 

Edytowane 22 Stycznia 2020 przez niktspecjalny

[niktspecjalny]

Już nie tradycyjnie ale poprawnie smacznie.Polecam bo smak maja nietypowy. Spróbuje kiedyś nie na pomarańczowym ale na porzeczkowym soku zrobić. Do twarogu dodałem cukier kokosowy ,a kakaodżemi jako drugie smarowidło.

 

 

Maliny w lekkim syropie tez są niczego sobie.

 

[niktspecjalny]

Jajecznica ze szczypiorem i jogurtem naturalnym. Smaczna bardzo wyrazista bez tradycji.

 

 

Nietradycyjna sałatka nicejska.Jajka ,ziemniaki ,fasolka , mix sałat,oliwki,ogórek zielony,suszony pomidor, tu sardynki nie anchois ,sos na bazie czosnku , cebuli,musztardy ,oliwy cukru i soli.

 

[niktspecjalny]

Z serii nic nie należy marnować choć do tradycji dużo brakuje. Ugotowałem trzy ćwiartki kurczaka we włoszczyźnie z której zostawiłem tylko marchew. Pokroiłem w krążki i dodałem podsuszaną kiełbasę z lokalnego sklepu. Mało kleju to dodałem żelatyny.Stygnie w lodówce.

 

 

W/w , ugotowane do miękkości ćwiartki poddałem prostej omaście. Miód , sok z cytryny, sól czosnkowa ,pieprz ,kminek.Pomalowałem i zapiekłem w piekarniku.Szybko bo przecież ćwiartki były już gotowe.

 

 

Wyszło danie obiadowe z odgrzewaną pizzą jako powiedzmy pieczywo.

 

 

Nic się nie zmarnowało i smakowało.

[niktspecjalny]

Nie tradycja i nie kartacz ale takie śmieszne danko.

 

 

 

Kupiłem dwa małe słoiczki rosołków w płynie Winiar.Pomalowałem nimi podzielona na plastry pierś z kurczaka. Jako marynata bardzo fajna rzecz. 5 h i na patelnię.Nie kartacz ale fajny kluch .Ziemniaki i mąka ,jajo, farsz pieczarki z natką.Omasta to dojrzewający boczek taki jak do jajecznicy. Pierwszy raz robiłem mrożony szpinak (liście) czosnek ,na zasmażce z masła i mąki w tej samej ilości.Tym razem na koniec dodałem mleko 1/2 szkl. No powiedzieli ,że inny dobry smak.Pomidor tradycyjnie z jogurtem naturalnym.

[niktspecjalny]

Jestem bardzo zniesmaczony pewną sytuacją więc postanowiłem wkleić nietradycyjną maślaną bułką z takim nadzieniem na gorąco.Przekroiłem na cztery plastry, posmarowałem twarogiem z ziołami (nie wiedziałem co stanie się gdy go poddam temp.) ,położyłem plaster wędliny z indyka i kawałki wczorajszej piersi z kurczaka ,parzonych plastrów cebuli, na górę Mazdamer. Na szybkie śniadanie ,a uwielbiamy kanapki na gorąco z wykorzystanie produktów z poprzedniego dnia wyszło tak.

 

 

[niktspecjalny]

Tradycja. Czy potrawy powinny być z niej czerpane? Tak do końca to nie wiem.Nietradycyjne dwa dania.

 

Kromka samego miąższu na nią grujer i mielone mięso z indyka . Ob-taczanka w białku i tartej bułce, Do woka i na talerz. Mam maka z frytkami.

 

 

Żurek na zakwasie. Zakwas ze szklanej butelki. Sklepowy .Do niego pieczona biała kiełbasa z cebulą i smażona normalna kiełbasa.Jajko na twardo,

 

[niktspecjalny]

 

 

Szczególnie polecam Panom. Znowu nic nie ma z tradycją ale jak świeżonka na frytkach i ten ogórek z topionym serem. Pycha.

[niktspecjalny]

Na załączonych zdjęciach jest bardzo mało mięsa , a barszcz czerwony jest z tradycyjnymi uszkami -bardziej pierożkami z małą mozzarellą.

 

 

 

Tradycyjnie trza placka zrobić jak to na wsi. Albo będzie karpatka z wiśniami , albo 4 bit .

 

Będzie 4 bit.

 

 

 

Edytowane 1 Lutego 2020 przez niktspecjalny

[niktspecjalny]

Tradycyjnie 3 bit wygląda inaczej ale mój 4 bit smakuje odkrywczo i lubię go robić jak pomysłów na własnie ciasto brakuje.Odrobina bombowego szaleństwa

 

 

 

Do popularnego batonika Kinder Country troche mu brakuje ale jest ok.

 

 

 

Do tego tradycyjnego dania użyłem różnych składników.I tak ziemniaki okrasiłem dojrzewającym boczkiem przesmażonym na skwarki i dużą ilością koperku.Schab bez rozbijania trochę pomarnowałem w soli i oleju. Trochę się to wyklucza ale tradycja ogniska dla fanów takiego żarełka pozostała tradycją.Z cebula smażony jest w takim wydaniu zajefajny.Dlaczego o tym przypominam . Nie wiem czy Państwo poddawaliście temp. z ogniska i piekliście na patyku kawałki peklowanego np. na święta mięsa.Jest odlotowe. Taki pieczony kawał karczku czy boczku . Super. Ogór-as kiszony i pajda chleba rewelacja.Wiem ,że powiecie niezdrowy. ale smaczny i inny. Surówki tradycyjne choć ta z tej dużej białej rzodkwi , marchewki i odrobiny kapusty białej całkiem całkiem smakuje jak jest na odrobinie majonezu. Używam kieleckiego.W oddali widać zeszłoroczne marynowane maślaki.Pisałem ,ze miast z grzybni kani wyrosły mi maślaki. Są też i z lasu ale skąd by nie były dla delikatnego podbicia smaku pasują jak ulał.

[niktspecjalny]

Jest jeden pajac (przepraszam za pajac ale nie pisze imiennie) - adwersarz moich cebulowych przepisów. On zapewne źre same najlepsze smaki cywilizacyjne stąd jego uwagi do mojej cebuli.

 

Cebula od wieków jest doceniana ze względu na swoje właściwości lecznicze. Cebula jest bogata w substancje bakteriobójcze i witaminę C, dzięki czemu jest dobra na przeziębienie i poprawia odporność. Ponadto cebula znalazła zastosowanie jako środek na kaca, wrzody i blizny (w tym rozstępy). Sprawdź, jakie właściwości ma cebula.

 

Cebula to warzywo, którego właściwości lecznicze są znane są od wieków. W medycynie ludowej wywar z cebuli zalecany był w chorobach reumatycznych, syrop przy przeziębieniach, zaś wąchanie surowej cebuli odkażało zakatarzony nos i drogi oddechowe. Przez całe stulecia cebula należała do najcenniejszych leków przeciwszkorbutowych, czyli ostrych braków witaminy C. Zabierali ją w dalekie rejsy marynarze, kupcy, wielorybnicy. I choć cebula nie należy do najbogatszych źródeł tej witaminy, to jednak jej dostępność i skuteczność działania sprawiały, że należała do stałego zaprowiantowania wypraw. Zawdzięczała to przede wszystkim silnym bakteriobójczym substancjom, które potrafią zniszczyć bakterie, oporne na działanie antybiotyków. Ponadto pod łuskami cebuli kryje się fosfor, magnez, siarka, cynk oraz krzem, a wiec minerały wzmacniające ogólną odporność organizmu na różne infekcje i choroby. Jednak cebula to nie tylko sprawdzony sposób na przeziębienie.

 

Zarzut jest poważny czego nie wychwycił j/z moderator . Osoba tworząca zarzut - pomówienie jest albo kompletnym zaprzeczeniem w gotowaniu albo chodzi po knajpach i podają mu syf pod nos.Wracając do cebuli i jej nieolejowych połączeń, co to nieporadne w kuchni sugeruje. Taki mały dowód w kilku odsłonach jak cebula może wyglądać. Smakuje zajebiście drogi..................pajacyku. Ile musiałem się napracować jaki to on jest ba...n kulinarny bez szkoły , nawet amatorskiej szkoły .Trzeba się było uczyć zanim pochopnie wyciągniemy wnioski z tego o czym nie mamy zielonego pojęcia.

 

 

Tu masz cebule w innym wydaniu .Potrafisz lepiej?

 

Edytowane 5 Lutego 2020 przez niktspecjalny

[Chef Paul]

"witamina" na dziś

Jest jeden pajac (przepraszam za pajac ale nie pisze imiennie) - adwersarz moich cebulowych przepisów. On zapewne źre same najlepsze smaki cywilizacyjne stąd jego uwagi do mojej cebuli.

...

Zarzut jest poważny czego nie wychwycił j/z moderator . Osoba tworząca zarzut - pomówienie jest albo kompletnym zaprzeczeniem w gotowaniu albo chodzi po knajpach i podają mu syf pod nos.Wracając do cebuli i jej nieolejowych połączeń, co to nieporadne w kuchni sugeruje. Taki mały dowód w kilku odsłonach jak cebula może wyglądać. Smakuje zajebiście drogi..................pajacyku. Ile musiałem się napracować jaki to on jest ba...n kulinarny bez szkoły , nawet amatorskiej szkoły .Trzeba się było uczyć zanim pochopnie wyciągniemy wnioski z tego o czym nie mamy zielonego pojęcia.

 

 

 

 

 

...

Tu masz cebule w innym wydaniu .Potrafisz lepiej?

Wspaniale cyzelowane "inwektywy kulturalne" (w cudzysłowie - nowe określenie z wyciętego postu, autorstwa naszego forumowego wesołka)

 

ps - przypalone składniki dania, nie służą zdrowiu (a w wielu przypadkach mogą być bardzo szkodliwe).

[niktspecjalny]

Tego do ciebie nie kierowałem li tylko do uzdolnionego inaczej.One nie są przypalone one są z czarnuszką . Wybacz ale nie chcę z Tobą polemizować bo wiesz do czego doprowadzisz. Unikajmy siebie jak woda ognia.Niech tak pozostanie.