Jerry-Mc

Znalazłem coś takiego. http://www.ebay.co.uk/itm/HUSQVARNA-K750-PETROL-DISC-CUTTER-STONE-SAW-NEW-DIAMOND-BLADE-VGC-/271611933839?pt=UK_HG_DIY_Saws&hash=item3f3d55348f

Właśnie dzisiaj oglądałem przecinarki. Wpadł mi w oko DeWalt całkiem zgrabnie zrobiona. Rozumiem, że używasz tarcz korundowych bo diamentowe mają tylko powierzchnię tnącą a w korundowych można używać powierzchnię boczną do szlifowania. W związku z tym mam kolejne pytanie. Czy boczny docisk cegły do takich tarcz nie niesie ze sobą niebezpieczeństwa, że przy niefortunnym, za mocnym docisku tarcza się rozpadnie? Idąc za Twoją radą zastanawiam się czy nie kupić używanej piły spalinowej do kostki. Taka maszyna była by bardziej mobilna no i mógłbym pozyskiwać (na wysypisku huty) fajne elementy szamotowe, korundowe itp. Również mógłbym zabierać ją na złomowiska gdzie można trafić na ciekawe rzeczy ( ostatnio znalazłem nieużywaną kuchnie węglową z początku lat pięćdziesiątych). Generalnie chciałbym żeby to był w miarę dobry sprzęt bo nie chcę poprzestać na jednym piecu. Idea jest taka by zacząć budować coś prostego nabrać wprawy i praktyki, potem przebudowywać, poprawiać itp. a w późniejszym czasie przechodzić do bardziej skomplikowanych konstrukcji. Bardzo podoba mi się pomysł na izolowany termos i dystrybucję ciepła do kilku odbiorników. Nie mam jednak wysokiej klasy materiałów ogniotrwałych i izolacyjnych a moja wiedza raczej nie wystarczy by realizować takie projekty, przynajmniej na razie. Pozdrawiam J.

Dzięki za praktyczne rady. Wniosek jest jeden muszę kupić dużą dobrą kątówkę. Dokupię też stojak, nie wiedziałem, że takie coś istnieje. Co sądzicie o Makicie z tarczą 230mm. Na allegro można dostać za 800zł ale chyba kupię na angielskim abayu taniej o trzy stówy. Bogusław używasz tarczy 400mm? Czy tarczę tego rozmiaru można było by założyć na tą Makitę? A tak w ogóle to jestem pod ogromnym wrażeniem przyglądałem się dokładnie detalom jakie rzeźbiłeś w szamocie i byłem przekonany, że używasz jakiejś hiper super maszyny i że nie da się takiej płaszczyzny uzyskać z ręki. Może nie powinienem zadawać takiego pytania, ale czy używasz osłony, ja pracuje bez( na małym diaksie) na dużym pewnie bym się nie odważył. Pozdrawiam J.

Również witam po długiej przerwie. Nie mam się w zasadzie czym pochwalić. Może jedynie tym, że zgromadziłem szamot i niedługo ruszam z budową pieca. Mam już prawie trzy tony i szukam więcej. Czeka mnie zakup przecinarki do szamotu i tu mam pytanie jakich używacie? Kątówka odpada, maszyna do cięcia na mokro glazury też. Chciałbym coś co pozwalało by przeciąć cegłę jednym precyzyjnym ruchem. Myślałem o przecinarce do metalu w której zamienił bym tarczę na diamentową. Idealne było by urządzenie które po za cięciem pionowym przystosowane było by do cięcia wzdłuż i pod kątem. Nie mam z tym doświadczenia zawsze używałem diaksa. No ale tu wymagana jest większa precyzja. Pomóżcie proszę. Pozdrawiam J.

W Polsce kultura palenia drewnem jest niska. Brakuje mi wiedzy na temat doboru odpowiedniego drewna do palenia i boleję nad tym. Mam nadzieję, że ktoś poruszy ten temat tutaj. Bogusław, pisałeś ciekawie o wyspecjalizowanych firmach oferujących drewno w Niemczech. Mam wrażenie, że dobre drewno to nie tylko gatunek drzewa i wilgotność, to również odpowiedni kształt, długość, przekrój, łupliwość skład chemiczny i wiele innych czynników. Z drewnem jest trochę tak jak z dobrym alkoholem, na którego jakość ma wpływ klimat, skład mineralogiczny ziemi, gatunek winogron, proces obróbki i leżakowanie. Polityka lasów państwowych to jedno, drewno oferowane przez firmy jest często fatalnej jakości, a wiedza użytkowników znikoma. Japończycy doprowadzają do perfekcji sztukę układania drewna w palenisku, u nas niestety bieda wszystko spłaszcza. Pozdrawiam

Myślałem żeby dodać 10% cementu i stosować 5mm fugi jak pisał kiedyś Wojtek, ale masz rację na pewno będę co chwila dłubał w tej konstrukcji więc może lepiej użyć glinę. Pozdrawiam

Proszę o radę. Palenisko mam na razie wymurowane z dwóch warstw. Pierwsza warstwa cegła szamotowa, druga 10 cm gliny z perlitem. Chcę dodać trzecią warstwę z cegły czerwonej Zastanawiam się jakiej zaprawy użyć. Trochę się boje, że cegły będą się rozjeżdżały gdy użyję zaprawy szamotowej, z kolej zaprawa cementowo- wapienna może popękać. Pozdrawiam

Potwierdzam, u mnie szeroką, długą deską piec się po prostu udławił

Jestem fanem Twoich konstrukcji, rozwiązań technicznych, ale też podziwiam porządną, dokładną, czystą robotę. Widać rękę prawdziwego rzemieślnika.

Toż to wyjdzie nam prawie martenowski piec:).

Miało być Bogusław a wyszło Bogdan, bardzo przepraszam. Wydaje mi się, że z tym paleniskiem jest trochę tak jak z wkładami kominkowymi, które są tak konstruowane by nie osiągały za wysokiej temperatury, a tym samym by nie ulegały zniszczeniu przynajmniej w czasie obowiązującej gwarancji.

Myślałem, że to palenisko jest dopracowane do ostatniego szczegółu, a nie w fazie testów. Walka między wysokością temperatury, wytrzymałością cegieł i jakością spalania. Na razie wygląda to na mało stabilny system. Suche połączenie, czy raczej szczelina niby ma umożliwiać ucieczkę chłodniejszych spalin do wymiennika, ale wydaje mi się, że boczna komora będzie zamulona sadzą. Pionowa szczelina zmniejszy ciśnienie w palenisku, a mniejsze ciśnienie to niższa temperatura i dym z komina. Chciałbym zobaczyć jak to pracuje. W prezentowanym przez Bogdana palenisku z dyszy wylatuje płomień jak z silnika rakietowego .

Intryguje mnie palenisko, które zalinkowałeś. Wdziałem je we wcześniejszych postach, ale brakowało mi determinacji żeby dociekać jak jest zbudowane. Pisze się na obiecaną foto relację, może bardziej rozjaśni konstrukcję tego system. Próbowałem przeglądać schematy na stronie Kuzniecowa, ale nie mam wyobraźni przestrzennej, a rysunki są mało czytelne. Rozumiem, że te kwadratowe wycięcia na tylnej ścianie paleniska i w górnych częściach bocznych dostarczają podgrzane powietrze z pod rusztu?

Wyszło mi prawie 30%, muszę jednak koniecznie osadzić rurę w izolacji ponieważ ogień ucieka mi szczelinami pomiędzy profilem prostokątnym, a okrągłym. Również myślę, że te 18 cm było za mało. Pomyszkuję na złomowisku może uda mi się znaleźć jeszcze jedną rurę szamotową o tym samym wymiarze to podwoję długość dyszy.

Patrząc na zdjęcia paleniska Bogdana wydaje mi się, że kanał przewęża się w stosunku do pola powierzchni paleniska o jakieś 90%. Przeliczę jak to u mnie wygląda i zrobię podobnie. Na razie wsadzę rurę w kanał luzem by zobaczyć doświadczalnie, na którym odcinku pracuje najlepiej.

Witam, chciałbym zamontować dyszę w kanale poziomym o przekroju prostokątnym . Dysza będzie z szamotowej rury. Mam pytanie, ile procentowo mogę maksymalnie zwęzić kanał? Czy mogę odizolować kształtkę od wymurówki kanału mieszaniną zaprawy szamotowej z perlitem. Przewężenie będzie na odcinku ok. 18cm, czy tyle wystarczy? Pozdrawiam.

Dziękuję Bogdan za szybką odpowiedź. Przyznam się, że dalej mam pewne wątpliwości. Rozumiem, że Ty w swoim piecu masz górne spalanie tak samo górne spalanie jest w tym piecu http://www.mha-net.org/docs/v8n2/docs/japan13.htm, a Rocket Mass Haeter jest przykładem dolnego spalania, gdzie palenisko jest pionowe i drewno osuwa się w miarę spalana w kierunku strefy ognia.

Witam, może to banalne pytanie, ale długo szukam i nie mogę znaleźć jednoznacznej odpowiedzi. Przewija się na forum potoczne określenie dolniak, górniak. Czy chodzi o odpowiednie dostarczanie paliwa, dystrybucję powietrza, czy jedno i drugie? Pozdrawiam J.

Dziękuję Forest za podzielenie się swoim doświadczeniem. Przy rozbiórce pieca fascynuję się jego historią. Przypomniałeś mi o znajdowanych w piecach gazetach. Lubię zdejmować cegłę po cegle kafel po kaflu i patrzeć na wynik procesów zachodzących w piecu przez dziesiątki lat. W których miejscach był naprawiany, jakich materiałów używano . Czy był stawiany wprawną, czy nie wprawną ręką. W Warszawie zaraz po wyzwoleniu mieszkańcy wracali do spalonych mieszkań, zajmowali ruiny, w których hulał wiatr i zaczynali od początku. Byli praktycznie zdani na siebie. Mówiono o nich robinsonowie, a oni mówili, że masz dom jak masz łóżko, krzesło i stół. Ja dodał bym jeszcze do tego piec. W tamtych czasach odbudowywano piece z materiałów leżących tuż obok, gruzu było w brud. Historie pieców wychodzą na światło dzienne przy ich rozbiórce. Dosłownie i w przenośni. Gdy rozbieram piece znajduję w nich gotyckie cegły ze śladami palców lub odciskami łap kota, który przebiegł po surowych jeszcze mokrych cegłach kilkaset lat temu. Kawałki szyn, po których kiedyś jeździły tramwaje, a po wojnie wyciągnięte z ulicznych rumowisk i pocięte na kawałki stanowiły materiał na wsparcie podstawy pieców. Posadowione na nich piece odciążały drewniane stropy często nadpalone podczas wojennych pożarów. Znaleźć można roztrzaskane odłamkami bomb stare kafle wciśnięte w glinę, a czasami zabłąkaną kulę. Gdy weźmiesz w dłoń garść surowej, wilgotnej gliny poczujesz zapach ziemi, minerałów, grzybów, korzeni, ziół. Taka sama garść gliny z rozbieranego pieca kryje w sobie wiele historii jakie wokół niego się toczyły. Niektórzy powiedzą że to gruz, śmiecie. Dla mnie to mozaika nikomu już niepotrzebnych przedmiotów, rozłupanych skorup w których odciśnięte jest czyjeś życie. Moc emocji nagromadzona wokół pieców stawianych własnymi rękoma. Jeżeli chodzi o inwestorów to rzeczywiście wszystko polega na wzajemnym zaufaniu. To musi działać w dwie strony, inaczej współpraca się wali. Tak jest w każdym rzemiośle. Dobry rzemieślnik gwarantuje rzetelną, uczciwą pracę, wspartą wiedzą i doświadczeniem, również takim doświadczeniem, które pozwala nie narażać klienta na niepotrzebne koszty. Koszty to nie tyko materiały i urządzenia, ale również czas. W Polsce można jeszcze tanio kupić czas wykwalifikowanego pracownika, ale są kraje gdzie godzina pracy rzemieślnika jest wyceniana bardzo wysoko. Stąd biorą się wąskie specjalizacje, ale to już oddzielny temat. Jeżeli chodzi o wydawanie pieniędzy to mam trochę odmienne zdanie. Zauważyłem pewną prawidłowość inwestorzy droższych projektów są zdecydowanie bardziej oszczędni. 300 dolarów to dla nich kupa kasy. Helena Rubinstein, najbogatsza kobieta swoich czasów, kupowała najtańsze pończochy i tylko na przecenie .

Dzięki za wyjaśnienie. Potwierdziliście moje przepuszczenia, choć dalej jest to trochę dla mnie dziwne trochę by mnie uwierała ta świadomość, że gdzieś tam jest upchnięty karton, bałbym się jakiś przykrych zapachów. Tutaj znalazłem zdjęcie nadpalonego kartonu. http://mha-net.org/graphics/wild08/william/DSC_7138b.JPG Wychodzi jednak na to, że w Ameryce jest to bardzo powszechne rozwiązanie. Pozdrawiam J.

Dzięki za odpowiedź. Inną sprawą jest stosowanie ogniotrwałych materiałów włóknistych, co wytłumaczyłeś w poprzednich postach i to rozumiem, a inną zwykłe rozcięte pudełka kartonowe, owinięte taśmą samoprzylepną, chociażby tak jak tu http://www.mha-net.org/graphics2/Japan%2013/P1010286b.JPG pomiędzy szamotem, a cegłą klinkierową. Pozdrawiam j.

Nie wiem, może inaczej jest w piecach, ale nakładając tynki gliniane w miejscach narażonych na spękania, siatkę powinno się wklejać między warstwowo metodą mokro na mokro. Już nie chodzi tylko o to, że mogą się tworzyć pęcherze powietrza jak pisał miedziannik, ale również taki montaż powoduję gorszą przyczepność gliny do podłoża i do samej siatki.

Czy moglibyście mi wytłumaczyć po co wkłada się w dylatację karton? Czy nie wystarczy pustka powietrzna. Widziałem ten karton na wielu zdjęciach i przyznam się nie bardzo to rozumiem. Przychodzi mi do głowy, że daje się go by część zaprawy spadająca w wąską szparę między cegły nie robiła mostków i kleiła dwóch warstw na sztywno. No ale przecież tam będzie dosyć duża temperatura, nie będzie się to tliło?

Witam! Zdunem każdy zostać może, mam nadzieję, że nawet facet po pięćdziesiątce. Na razie po przeczytaniu od deski do deski Ogrzewanie Ceramiczne mam mętlik w głowie. Nie będę oryginalny, ogień fascynował mnie od zawsze. Niestety mieszkając w mieście nie miałem możliwości palić w piecu. Teraz będąc jedną nogą na wsi (od lata obiema) zarówno z przyjemności jak i z obowiązku poznaję proces spalania drewna. Swoją przygodę ze zduństwem zacząłem od rozbierana nieczynnych pieców za kafle. Korciło mnie by zajrzeć do środka. Praca zdunów wydawała się magią. Byłem przekonany, że temat zduństwa jest zamknięty, a tajemna wiedza przekazywana jest z pokolenia na pokolenie. Dopiero Bogdan otworzył mi szeroko oczy. Kolejnym etapem było budowanie. Szukałem najprostszych konstrukcji zbudowanych z recyklingowych materiałów i w końcu trafiłem na Racket Mass Haetery .Postawiłem parę, hulają całkiem nieźle. Zapragnąłem czegoś więcej, Batch Box zjawił się naturalną koleją rzeczy, ale zanim się za niego zabrałem zajrzałem na Ogrzewanie Ceramiczne i utknąłem tu na długo. Zafascynował mnie projekt Bogdana i z dużą przyjemnością obserwuję powstawanie jego termosu. Chciałbym taki piec postawić u siebie, oczywiście za zgodą Bogdana . Oprócz ogrzewania muszę również gotować więc kuchnia będzie kolejnym projektem, chyba że można zrobić dwa w jednym. Z pracami ruszę pod koniec wakacji. Pozdrawiam J.

Juan Ramon Jimenez - Srebrzynek i ja. Czytał ktoś?